Στο άκουσμα της κήρυξης της Γενικής Απεργίας στις 27/11 σκεφτήκαμε ποια θα ήταν τα κεντρικά αιτήματα της “ηγεσίας” του εργατικού κινήματος. Οι εικασίες λοιπόν, αναμφισβήτητα ήταν πολλές. Μήπως θα ήταν το ζήτημα του ασφαλιστικού που μπαίνει πάλι στο τραπέζι; Μήπως η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας; Ή μήπως η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού και του ιδιωτικού τομέα που αρχίζουν να θίγουν και πάλι τα αφεντικά; Θα μπορούσε ακόμα να είναι η άλλαγη του νόμου που έχει να κάνει με την κήρυξη απεργίας ή με την νομιμοποίηση των lock out από τα αφεντικά, που θα δύνανται να κλείνουν τα μαγαζιά τους προσωρινά μοιράζοντας απλόχερα άδειες ανευ αποδοχών σε όλους εμάς! Παρόλα αυτά, η θεματολογία δεν περιέχει τίποτα από όλα αυτά, αλλά στοχεύει στον προϋπολογισμό. Τώρα βέβαια θα πει κάποιος αυτό δεν τα θέτει όλα επί τάπητος; Μάλλον όχι. Όπως κάθε τέλος του χρόνου, έτσι και φέτος η καθεστωτική αριστερά επιλέγει να προχωρήσει σε μια άσκοπη πορεία για τον προϋπολογισμό, μιλώντας φυσικά για το γενικό- είναι σίγουρα πιο ακίνδυνο- σε σχέση με πιο ειδικά ζητήματα σαν το ασφαλιστικό, προσπαθώντας να παίξει μπάλα πιο κεντρικά στην πολιτική σκηνή του τόπου. Η ίδια, η οποία συμμαχεί με την αστική τάξη και υπερασπίζεται τα συμφέροντα της σε μία καταδικασμένη απόπειρα να μετασχηματίσει τις κοινωνικές σχέσεις στα πλαίσια ενός κοινωνικού κράτους. Τι καλύτερο λοιπόν, από μια απεργία με γραφική θεματολογία ως μια πιο κινηματική προεκλογική φιέστα, θα μπορούσε να επιλεγεί; Την ίδια στιγμή που προβάρουν ήδη κουστούμια για να ορκιστούν κυβέρνηση.
Η δική μας γνώμη και η πρώτη μας σκέψη ήταν να μη συμμετάσχουμε σε κάτι τέτοιο και πως δεν χωράμε σε τέτοιου είδους πανηγύρια. Παρόλα, αυτά τα αιτήματα σε μια απεργία πρέπει να τα βάζουμε εμείς οι εργαζόμενοι και όχι οι διάφοροι γραφειοκράτες εργατοπατέρες. Αντιλαμβανόμαστε τη σημαντικότητα μιας γενικής απεργίας και προσπαθώντας να την επανανοηματοδοτήσουμε, την αντιμετωπίζουμε ως εργαλείο να συναντηθούμε με κόσμο που εργάζεται και αναπαράγεται κάτω από τις ίδιες συνθηήκες με εμάς, να επικοινωνήσουμε τις σκέψεις και τις ανησυχίες μας και να μοιραστούμε αγώνες που προηγήθηκαν, συμβαίνουν ή θα ξεκινήσουν. Φυσικά. στεκόμαστε ενάντια σε όσους τη χρησιμοποιούν ως προεκλογικές καμπάνιες.
Για μας είναι ανάγκη η επικοινωνία και η συνδιαμόρφωση με άλλους συναδέλφους από τα κάτω, προκειμένου να δημιουργήσουμε πεδία τυχόν διεκδικήσεων, αλλά και η κυκλοφορία αγώνων που έχουν δοθεί σε χώρους εργασίας και κυρίως στο χώρο του επισιτισμού τα τελευταία χρόνια, οι οποίοι σκοπίμως μένουν στο περιθώριο από τα αφεντικά και τα τσιράκια τους. Μια μικρή ενδεικτική αναφορά αγώνων στον κλάδο είναι αυτοί στα Banquet, στα Ble, στο Ζωή και κότα, στην Pizza Hut, είτε με τη συμμετοχή του σωματείου, είτε όχι. Το πιο σημαντικό κομμάτι των αγώνων αυτών είναι ότι εργαζόμενοι στον κλάδο του επισιτισμού αντέδρασαν, συναντήθηκαν με άλλους που αντιμετώπιζαν παρόμοια προβλήματα και διεκδίκησαν τα αυτονόητα.
Συμμετέχουμε στο Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού. Το σωματείο αυτό είναι σωματείο βάσης. Αυτό σημαίνει πως λειτουργεί με εβδομαδιαίες γενικές συνελεύσεις, οι οποίες αναγνωρίζονται ως το μόνο όργανο λήψης αποφάσεων και στις οποίες συμμετέχουν όλοι ισότιμα. Είναι ανοιχτό σε όλους τους εργαζόμενους του κλάδου, εκτός φυσικά από αφέντικα, προϊστάμενους, φασίστες και αυτούς που προσπαθούν να αντλήσουν ψήφους ή υπεραξία για το κομμάτικο τους μαγαζί. Το σωματείο, αν και θεσμικό συνδικαλιστικό όργανο, στέκεται κριτικά απέναντι στον καθεστωτικό συνδικαλισμό (τύπου ΓΣΕΕ και ΠΑΜΕ), θεωρώντας ότι οι εργατικοί αγώνες και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων είναι έργο των ίδιων και όχι των δήθεν εκπροσώπων τους, οι οποίοι πολλές φορές απλά συμβάλουν στην αφομοίωση και εκτόνωση αυτών. Γι αυτό και μιλάμε για αδιαμεσολάβητους αγώνες.
Στόχος μας είναι να επαναπροσδιορίσουμε τους εαυτούς μας μέσα από την εργατική μας θέση στις τωρινές συνθήκες και προσπαθούμε να διευκρινίσουμε και να δημιουργήσουμε πεδία συγκλήσεων και τυχόν διεκδικήσεων προς την κατεύθυνση της βελτίωσης των εργασιακών μας συνθηκών και, των ζωών μας, προτάσσοντας την αντίσταση, την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη.
Να συνειδητοποιήσουμε ξανά τη συλλογική μας δύναμη
Προσυγκέντρωση για την πορεία 10.00, Καμάρα