Κείμενο που μοιράστηκε στους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες της λέσχης του ΑΠΘ κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεών τους το Δεκέμβρη του 2010:
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΛΕΣΧΗΣ
Τον τελευταίο καιρό πολύς λόγος γίνεται για τη λέσχη: για την επίδειξη πάσο και την είσοδο μόνο σε φοιτητές, για την κατακόρυφη πτώση του αριθμού των μερίδων και της ποιότητας του φαγητού, για την εισαγωγή αντιτίμου για τη σίτιση και κυρίως, την εκχώρησή της σε ιδιώτη. Αυτό που συνήθως δε λέγεται, αλλά δεν παύει να συζητιέται ανάμεσα στον κόσμο που έχει ανάγκη τη λέσχη με τον τρόπο που λειτουργούσε ως και φέτος, δλδ όσους εργάζονται και όσους σιτίζονται εκεί, είναι τι θα γίνει από εδώ και πέρα.
Τι θα γίνει άραγε αν μειωθούν τόσο πολύ οι μερίδες όσο επιδιώκεται (ώστε να σιτίζεται ένα μικρό κομμάτι φοιτητών και μάλιστα με αυθαίρετα εισοδηματικά κριτήρια); Η επίδειξη πάσο στοχεύει σε πρώτη φάση ακριβώς σε αυτό: να αποκλείσει αρκετό κόσμο ώστε να μειωθούν οι μερίδες τόσο ώστε να είναι συμφέρον για τον ιδιώτη να αγοράσει τη λέσχη και να επενδύσει. Ποιος και ποια άραγε δε σκέφτεται ότι αυτό θα φέρει απολύσεις –με τη μορφή της μη ανανέωσης των συμβάσεων, άλλωστε τα ίδια επιχειρούνται σε όλο το ευρύτερο Δημόσιο- και για όσους και όσες μείνουν, περαιτέρω εντατικοποίηση της εργασίας;
Και για όσους και όσες μείνουν με το απαράδεκτο καθεστώς των εργολαβιών, οι συνθήκες είναι γνωστές. Τα βλέπουμε άλλωστε και με τους υπόλοιπους εργολαβικούς συναδέλφους. Από τη στιγμή που όλα τα «προνόμια» (δλδ το να μη δουλεύει κάποιος σε καθεστώς τρομοκρατίας και πλήρους εργοδοτικής αυθαιρεσίας) συμπιέζονται προς τα κάτω, η συνθήκη που βιώνουν -κυρίως- οι καθαρίστριες για όσους και όσες συνεχίσουν να εργάζονται στη λέσχη μοιάζει να έρχεται όλο και πιο κοντά: υπογραφή λευκών συμβάσεων, με ψεύτικες ώρες και μειωμένους μισθούς, μισά ή ανύπαρκτα ένσημα και δώρα, τρομοκρατία και απολύσεις σε όσους και όσες αγωνίζονται ή συνδικαλίζονται, μέχρι και επιθέσεις των αφεντικών, σαν αυτή που δέχτηκε η Κωνσταντίνα Κούνεβα.
Την ίδια στιγμή, αγώνες όπως η κατάληψη της πρυτανείας του ΑΠΘ το 2009 με αίτημα την κατάληψη των εργολαβιών, αλλά κυρίως οι αγώνες των ίδιων των εργαζομένων στη φοιτητική λέσχη τις προηγούμενες δεκαετίες, (κάποιοι θέλουν να) φαντάζουν πολύ μακριά.
Τις ίδιες όμως συνθήκες βιώνουμε κι εμείς στα μπαρ, φαγάδικα, εστιατόρια (όπως πχ το Banquet) στους δικούς μας χώρους εργασίας. Κι εμείς οι ίδιοι/ες είμαστε επισφαλείς εργαζόμενοι. Και ακόμα έχουμε πολλές φορές φάει στη λέσχη γιατί π.χ. δε μας φτάνουν τα μεροκάματα/ έχουμε μείνει άνεργοι/ες. Για αυτό και αντιλαμβανόμαστε τη σημασία του κοινωνικού χαρακτήρα της λέσχης με τον τρόπο που λειτουργούσε μέχρι και φέτος.
Γιατί να μπαίνουν λοιπόν και άλλοι εκτός από φοιτητές; Ειδικά ενώ γίνεται τόση «κουβέντα» (από πρυτάνεις, ΜΜΕ, κράτος κλπ) για μη επαρκή κονδύλια, ιδιωτικοποίηση και πτώση της ποιότητας των υπηρεσιών; Ο «διάλογος» όλων αυτών αποκρύπτει ότι το να μπορούμε να τρώμε όλοι και όλες στη λέσχη, χωρίς αντίτιμο, δε χαρίστηκε από κανέναν, αλλά κατακτήθηκε με αγώνες φοιτητών και εργαζομένων. Επιπλέον, όλη αυτή η τάση προς την περαιτέρω εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της λέσχης δε συνδέεται με το γεγονός ότι το ίδιο γίνεται και σε άλλες κοινωνικές υπηρεσίες όπως νοσοκομεία, μέσα μαζικής μεταφοράς, σχολεία κλπ. Ενώ δηλαδή είμαστε αναγκασμένοι να δουλέψουμε για να ζήσουμε (υπό αυτές τις συνθήκες κιόλας), θα πρέπει να πληρώνουμε όλο και περισσότερο από την τσέπη μας για να φτάνουμε στη ώρα μας, να είμαστε υγιείς, χορτάτοι, καταρτισμένοι κλπ, με λίγα λόγια για να είμαστε αποδοτικοί για τα αφεντικά μας στη δουλειά. Δεν έχουν να κάνουν λοιπόν οι μετανάστες, οι άστεγοι, οι επισφαλείς, οι άνεργοι με την υποχρηματοδότηση της λέσχης (ενώ π.χ. λεφτά για εργολαβίες, μπουφέδες ή κλεμμένα πετρέλαια υπάρχουν). Το χειρότερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε θα ήταν να είμαστε διαιρεμένοι μεταξύ μας και ο ένας ενάντια στον άλλον.
Εμείς δεν μπορούμε ωστόσο να τραβήξουμε τον αγώνα –μπορούμε όμως σίγουρα να τον στηρίξουμε- για σας, ούτε και να σας πούμε τι θα κάνετε. Και δε ζητάμε προφανώς ούτε να δουλεύετε περισσότερο ώστε να συνεχίσουμε να σιτιζόμαστε όλοι και όλες εμείς, αλλά να προσληφθούν όσοι χρειάζονται. Είστε όμως αναπόσπαστο κομμάτι όλου αυτού και για αυτό μας ενδιαφέρει να μάθουμε τι σκέφτεστε και ποια η θέση σας. Μας ενδιαφέρει να χτίσουμε σχέσεις αγώνα και αλληλεγγύης μαζί σας. Γιατί κι εμείς σαν συνάδελφοι το μόνο που έχουμε να πούμε είναι ότι μόνο οι αγώνες, οι κοινοί αγώνες όλων όσων αφορά το ζήτημα της λέσχης μπορούν να φέρουν αποτελέσματα και αξιοπρεπείς νίκες για όλους και όλες.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εκφοβισμό των αφεντικών
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε όλους τους χώρους εργασίας
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων
Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων Θεσ/νίκης
(και λοιπών εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού)
Για επικοινωνία με το σωματείο:
https://ssmthess.espivblogs.net
e-mail: swmateioservitorwn@yahoo.gr
τηλέφωνο:6957412529
Συνέλευση του Σωματείου, κάθε Δευτέρα 4:00 μ.μ. στη Μόδη 1