Το Σωματείο Σερβιτόρων – Μαγείρων και λοιπών εργαζόμενων στον κλάδο του Επισιτισμού στη Θεσσαλονίκη συμμετέχει στη Γενική Απεργία στις 15 Δεκέμβρη και κατεβαίνει στην πορεία την ίδια μέρα. Προσπαθώντας να βρεθούμε με όσο γίνεται πιο πολλούς συναδέλφους πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την απεργιακή πορεία, μοιράζουμε τα παρακάτω κείμενα, “Εργασία και Χαρά;” και “Εργασία ή απεργία;” και παρεμβαίνουμε στα μαγαζιά όπου δουλεύουν συνάδελφοι. Επειδή η εκμετάλλευση της εργασίας γίνεται και έξω από το κέντρο, προσπαθήσαμε να έρθουμε σε επαφή με συναδέλφους μας στις Δυτικές και Ανατολικές συνοικίες της πόλης. Ακόμα, στους δρόμους θα δείτε αυτή την αφίσα
Την ημέρα της απεργίας – πορείας οργανώνουμε Συντροφική κουζίνα, όπου καλούμε συναδέλφους , συντρόφους και απεργούς, αντιδρώντας στην καθιερωμένη πρακτική του “απεργιακού γλεντιού” σε κάποιο μαγαζί όπου οι συνάδελφοι που δουλεύουν πιέζονται από τα αφεντικά τους “απεργιακά”.
15 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Συγκέντρωση – Πορεία
Καμάρα, 10:00 π.μ.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εκφοβισμό των αφεντικών
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε όλους τους χωρους εργασίας
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων
Λίγα λόγια για τις πράξεις:
Στα πλαίσια της απεργίας της 15 Δεκέμβρη, ως ΣΣΜ Θεσσαλονίκης πήραμε την απόφαση να συμμετέχουμε σε αυτή με συγκεκριμένα περιεχόμενα και πρακτικές. Για μας η απεργία δε (θα έπρεπε να) σημαίνει μια δίωρη βόλτα στο κέντρο της πόλης και μετά καφές και φαγητό, αλλά μπλοκάρισμα της παραγωγής, αδιαμεσολάβητη συνάντηση -απεργών και μη- συναδέλφων (έξω από την εικόνα των ΜΜΕ για τις απεργίες), έμπρακτο σαμποτάζ στα ανοικτά μαγαζιά και σε συγκεκριμένες πιάτσες και διάχυση της λογικής στους υπόλοιπους απεργούς ότι «δεν καταναλώνουμε» μια τέτοια μέρα. Άλλωστε είναι γνωστό το φαινόμενο οι απεργίες για κάποια μαγαζιά να είναι αφορμή για κερδοφορία και ακόμη περισσότερη εντατικοποίηση της εργασίας όσων είναι αναγκασμένοι να δουλέψουν.
Για αυτό, πέρα από την προπαγάνδιση της απεργίας τις προηγούμενες μέρες, την ίδια την ημέρα της απεργίας πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις πριν και κατά τη διάρκεια της πορείας. Πιο συγκεκριμένα, μοιράστηκαν κείμενα που καλούσαν στην απεργία και τρικάκια «διακόσμησαν» τα τραπεζοκαθίσματα και τις εισόδους στα μαγαζιά στην πλατεία Ναυαρίνου, στην Καμάρα και στη Ροτόντα, όπως και stencil με τον υπολογισμό του δώρου Χριστουγέννων.
Η συγκέντρωση του σωματείου είχε καλεστεί στην Καμάρα ενάντια στη λογική που θέλει τα καλέσματα στο Εργατικό κέντρο των εργατοπατέρων, όπου και συγκροτήθηκε ξεχωριστό μπλοκ του σωματείου με πανό «ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εκφοβισμό των αφεντικών/ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε όλους τους χώρους εργασίας/ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων».
Πρώτη στάση της πορείας έξω από το μαγαζί Blues Bar που βρίσκεται απέναντι από το Εργατικό κέντρο. Το συγκεκριμένο καφέ θησαυρίζει σε μέρες απεργίας, αφού είναι «στέκι» απεργών. Αποκλείστηκε η είσοδος, πετάχτηκαν τρικάκια μέσα και έξω από το μαγαζί και φωνάχτηκαν συνθήματα με αποτέλεσμα αυτό να αδειάσει. Το δε αφεντικό γκρίνιαζε γιατί δεν τον ενημερώσαμε για την παρέμβασή μας πιο πριν, μιας και όπως ισχυρίστηκε δεν ήξερε ότι είναι μέρα απεργίας! Κάποιοι απεργοί, πελάτες εκείνη την ώρα, αναγνώρισαν ότι δεν είχαν σκεφτεί ότι κάποιοι-ες εκείνη τη μέρα όχι μόνο δεν απεργούν αλλά υπηρετούν τους υπόλοιπους. Δεν έλειψαν οι τσαμπουκάδες από εργατοπατέρες που αγανακτισμένοι θέλανε να πιουν τον καφέ τους. Τα χαμόγελα όμως των εργαζομένων του μαγαζιού καταγράφονται στις παρακαταθήκες της συγκεκριμένης παρέμβασης.
Μετά την ολοκλήρωση της πορείας πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο Μπιτ Μπαζάρ, γνωστή πιάτσα που καταλήγουν οι «κουρασμένοι» απεργοί με τρικάκια, κείμενα και συνθήματα μέσα στα μαγαζιά. Για άλλη μια φορά και εδώ κάποιοι θαμώνες θυμηθήκανε την (προ ολίγων λεπτών) απεργιακή τους ιδιότητα και δήλωσαν ότι μας καταλαβαίνουν μεν, αλλά εφόσον πραγματοποίησαν τη διαμαρτυρία τους προηγουμένως, μπορούσαν εκείνη τη στιγμή να φάνε… Στο τέλος μην αντέχοντας άλλο τα συνθήματα πάνω από το κεφάλι τους αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν. Το ίδιο πραγματοποιήθηκε και στην πλατεία Άθωνος.
Τέλος (και μετά την έμπρακτη αλληλεγγύη μας στους προσαχθέντες της πορείας με την παρουσία μας έξω από τη ΓΑΔΘ), πραγματοποιήθηκε η συντροφική κουζίνα που είχε καλεστεί από κοινού με το Στέκι στη Μόδη.