Κείμενο των απολυμένων εργαζομένων των ζαχαροπλαστείων Ble:
Απ’ έξω Ble κι από μέσα “Μαύρο”
Είμαστε και εμείς όπως όλοι. Δουλεύουμε για να ζήσουμε. Κάποιοι όμως αποφάσισαν ότι πρέπει να εξαθλιωθούμε για να πλουτίσουν αυτοί. Ζούμε σε καθεστώς τρομοκρατίας από τον περσινό ΜΑΙΟ. Όταν μας ανακοινώθηκε πως ο εργοδότης μας θα ανοίξει τον κολοσσό της Αγ. Σοφίας. Χωρίς ρεπό επί μήνες, με ατέλειωτες υπερωρίες υπέρ της επιχείρησης η οποία ζητούσε όλο και περισσότερα από μας… και φυσικά απλήρωτοι. Με χαρτζηλίκι 300€ το μήνα, αναγκάζοντάς μας να πουλήσουμε εκτός από υλικά και την αξιοπρέπειά μας, περνούσαν οι μήνες. Εξυπηρετώντας τους πελάτες μας πάντα με ευγένεια και χαμόγελο χωρίς να αντιληφθούν το παραμικρό.
Αλλά η κοροϊδία και ο εμπαιγμός έφτασε στο τέρμα. Τον Φλεβάρη που το προσωπικό πια δεν είχε άλλες αντοχές, άρχισε να ζητάει εξηγήσεις. Η απάντηση ήταν “Δεν έχω. Κάντε ό,τι θέλετε”. Μας εξανάγκασε σε εικονικές απολύσεις χωρίς αποζημιώσεις και σε όσους από φόβο για το αύριο μείνανε, το ευχαριστώ ήταν να τους κάνει ιδιωτικά συμφωνητικά με μείωση του 50% του μισθού τους.
Και για τα δεδουλευμένα μας;; Όποτε έχει, και αν, θα μας δίνει κάτι…
Από δω και πέρα, κάθε ανοχή είναι συνενοχή. Αν πιστεύει ότι μπορεί να προσβάλλει τόσο βάναυσα τη νοημοσύνη τη δική μας και των πελατών μας είναι γελασμένος. Δεν μπορείς σε έναν κάβουρα να του μάθεις να περπατάει ευθεία. Απλά του κλείνεις το δρόμο. Επιλέγουμε εμείς το δρόμο και όχι αυτοί. Είμαστε σίγουροι πως με τη βοήθεια όλων σας το δίκαιο που προσωρινά νικήθηκε, είναι πιο ισχυρό από το άδικο που έχει θριαμβεύσει. Το μόνο που νικά το βάρος της ζωής μας είναι η ελαφριά συνείδηση.
Δε θα μας φιμώσουν γιατί δε θα τους αφήσουμε. Ζητάμε τον ιδρώτα μας. Τα υπόλοιπα χάρισμά του.
με εκτίμηση, οι απλήρωτοι εργαζόμενοι του “Ble”