Καταγγελία για τις συνθήκες εργασίας στον ξενώνα ασυνόδευτων ανηλίκων αιτούντων άσυλο της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ στο Ωραιόκαστρο
Αρκετούς μήνες τώρα, οι εργαζόμενοι του Ξενώνα Ασυνόδευτων Ανηλίκων Αιτούντων Άσυλο της ΑΡΣΙΣ στο Ωραιόκαστρο έχουν κυριολεκτικά εξαναγκαστεί να προσφέρουν την εργασία τους «εθελοντικά», καθώς παρέμεναν για 10 μήνες απλήρωτοι. Στις 27/04, με το εξώδικο που στάλθηκε στην εργοδοσία ζήτησαν την αποπληρωμή τους εντός 24 ωρών. Η εργοδοσία της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ έδωσε στους εργαζόμενους 2 μισθούς, με την υπόσχεση ότι μέχρι τέλη Μαΐου θα τους αποπληρωθούν άλλοι έξι. Μέσα σε αυτό το διάστημα και λίγο πριν την εκπνοή της προθεσμίας τους καταβλήθηκε μόνο άλλος ενάμιση μισθός, αφήνοντας τους με απλήρωτα δεδουλευμένα μόνο… 7 μηνών (!) Όλο αυτό το διάστημα, παρότι παρείχαν κανονικά τις υπηρεσίες τους όπως ακριβώς ορίζει η σύμβαση εργασίας τους και βρίσκονταν σε συνεχείς διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία για την αποπληρωμή των δεδουλευμένων τους, η μοναδική απάντηση ήταν πως δεν υπάρχουν χρήματα! Με ομόφωνη απόφαση οι οχτώ εργαζόμενοι (και μέλη του σωματείου) ξεκίνησαν από 1/6 επίσχεση εργασίας στον ξενώνα ασυνόδευτων ανηλίκων αιτούντων άσυλο έως ότου εξοφληθεί το ποσό που η εργοδοσία τους χρωστάει (7 μήνες). Η κίνηση τους αυτή δεν έχει σκοπό να ασκήσει πίεση στους ανήλικους χρήστες της δομής, αλλά στην εργοδοσία και γι’ αυτό το λόγο λειτουργούν με προσωπικό ασφαλείας.
Σε παρόμοια συνθήκη βρίσκονται εργαζόμενοι της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ και στις Κοινωνικές Δομές Αντιμετώπισης της Φτώχειας, οι οποίοι με κινητοποιήσεις διεκδικούν την καταβολή των οφειλόμενων δεδουλευμένων τους (6 μήνες), αλλά και στον ξενώνα «Εστία Προσφύγων» στην Αθήνα όπου λίγο καιρό πριν οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας ζητώντας και αυτοί τα δεδουλευμένα τους.
Το συγκεκριμένο παράδειγμα, είναι χαρακτηριστικό των γενικότερων εργασιακών συνθηκών που επικρατούν στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις: απλήρωτες υπερωρίες, «μπλοκάκι» αντί για ασφάλιση, αναγκαστικός «εθελοντισμός», 3μηνες συμβάσεις και ηθικοί εκβιασμοί στο όνομα μιας αμφιλεγόμενης «φιλανθρωπίας». Στο όνομα της υποτιθέμενης «κοινωνικής προσφοράς» επιτελούνται συστηματικά σφοδρές καταπατήσεις της εργατικής νομοθεσίας (συνεχόμενες υπερωρίες, δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες ή ακόμη και απλήρωτη εργασία για μεγάλα χρονικά διαστήματα), που κρύβονται πίσω από την ταμπέλα του εθελοντισμού. Αυτό που τείνει να «ξεχνάει» επιμελώς η εκάστοτε εργοδοσία είναι πως πρόκειται για εργαζόμενους και όχι για εθελοντές. Εκμεταλλευόμενοι την ηθική δέσμευση των εργαζομένων απέναντι στους εξυπηρετούμενους, τα αφεντικά πατούν ακριβώς πάνω σε αυτή τη σχέση και χρησιμοποιούν τον εκάστοτε εξυπηρετούμενο (στην παρούσα περίπτωση τους ασυνόδευτους ανήλικους) ως μέσο πίεσης για να αποτρέψουν τον οποιοδήποτε διεκδικητικό αγώνα. Οι οργανώσεις «υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων» φαίνεται ότι σέβονται τα δικαιώματα όλων πέρα από αυτούς που δουλεύουν σε αυτές.
Τα παραπάνω έρχονται να συμπληρώσουν το πάζλ εκμετάλλευσης που ζούμε όλα αυτά τα χρόνια &στον επισιτιστικό-τουριστικό κλάδο. Η ανασφάλιστη και η <μερικώς ασφαλισμένη> εργασία καλπάζει, παρά τις εξαγγελίες για την πάταξή της, τα ωράρια μας ελαστικοποιούνται όλο και περισσότερο και η δουλειά εντατικοποιείται ¨για το καλό και τη βιωσιμότητα της επιχείρησης¨, ειδικά τις Κυριακές που είναι ανοιχτή η αγορά. Τις απλήρωτες υπερωρίες και τα νυκτερινά, τα δώρα και τα επιδόματα που μεταφράζονται σε σκουφάκια και μπλουζάκια και κέρασμα ένα καφέ από τα αφεντικά.
Φυσικά αξίζει να αναφέρουμε και ότι τα μέτρα ασφαλείας είναι ανύπαρκτα, με αποτέλεσμα τα όλο και αυξανόμενα «εργατικά ατυχήματα», που δεν είναι παρά εργοδοτικές δολοφονίες. Όλα αυτά υπό τις απειλές των αφεντικών, που φτάνουν μέχρι και να καλούν μπράβους και να ξυλοκοπούν εργαζόμενους, προκειμένου να μας πειθαρχήσουν.
Στην επίθεση που δεχόμαστε από μικρά και μεγάλα αφεντικά, μπορούμε να απαντήσουμε μόνο με ταξική αλληλεγγύη. Μόνο όταν συνειδητοποιήσουμε ότι η δύναμή μας δεν μπορεί παρά να είναι συλλογική, ξεπερνώντας διαχωρισμούς με βάση το πόστο, το φύλο και την καταγωγή. Οι αγώνες που έχουνε δοθεί στον επισιτισμό και αλλού, δείχνουν ότι, μπροστά στην οργάνωση των από τα κάτω, τα αφεντικά παύουν να είναι ή να φαντάζουν ανίκητα και οι εργαζόμενοι ανακτούν το χαμένο έδαφος και αντιλαμβάνονται τη σημαντικότητα της θέσης τους στο καπιταλιστικό σύστημα.
Ως Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών Εργαζομένων στον κλάδο του Επισιτισμού, δε μπορούμε παρά να δηλώσουμε την αμέριστη και αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη μας στον αγώνα των εργαζομένων της ΑΡΣΙΣ και να τους στηρίξουμε ενεργά στη δίκαιη διεκδίκησή τους. Τασσόμαστε, λοιπόν, σε κοινό μέτωπο αγώνα για την αξιοπρέπεια όλων μας, υπερασπιζόμενοι/ες συλλογικά και αποφασιστικά τα εργατικά μας συμφέροντα απέναντι σε αυτά των αφεντικών. Με όπλο μας την αλληλεγγύη οργανωνόμαστε αδιαμεσολάβητα και δεν αφήνουμε κανέναν/καμία μόνο απέναντι στην εργοδοτική τρομοκρατία.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΞΕΝΩΝΑ ΤΗΣ ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΤΟΥΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εκφοβισμό των αφεντικών
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε όλους τους χώρους εργασίας
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων
Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στον κλάδου του επισιτισμού Κεντρικής Μακεδονίας