Οι ήδη άσχημες συνθήκες εργασίας είναι λίγο πολύ γνωστές. Τα μεροκάματα συνεχώς χαμηλώνουν, τα ένσημα στους περισσότερους κλάδους είναι λειψά, ώστε να μην έχει πρόβλημα σε τυχόν ελέγχους το αφεντικό ενώ οι εργαζόμενοι/ες με το ζόρι να μαζεύουν τα ελάχιστα για την ετήσια ασφάλιση. Όπου δεν υπάρχουν συλλογικές αντιστάσεις οι απολύσεις είναι καθεστώς (Πλαίσιο) ενώ όσοι από μας δουλεύουν Κυριακές, αργίες και νυχτερινές βάρδιες δύσκολα παίρνουν τα νόμιμα. Σε πολλές περιπτώσεις η καταβολή μισθών και δεδουλευμένων καθυστερεί χαρακτηριστικά για μήνες (ΑΡΣΙΣ) και δώρα και επιδόματα παραμένουν άπιαστο όνειρο. Ακόμη και σε αυτές τις λίγες περιπτώσεις που τα αφεντικά τηρούν την αστική νομιμότητα της εκμετάλλευσης πάντα βρίσκουν τρόπους μέσα από την εντεινόμενη πειθάρχηση, την καταπίεση, ρατσιστικές και σεξιστικές συμπεριφορές να υπενθυμίζουν ποιος κάνει κουμάντο. Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, τα εργατικά ατυχήματα πληθαίνουν. Προς όφελος της κερδοφορίας, τους τα αφεντικά (μικρά ή μεγάλα δεν έχει σημασία) θα κόψουν πόρους από όπου μπορούν, όπως η ασφάλεια των εργαζομένων. Οι νεκροί συνάδελφοί μας γίνονται για την κοινωνία ένας στατιστικός αριθμός, η “κακιά στιγμή” την ώρα που δεν τηρούνται ούτε τα τυπικά. Και οι υπαίτιοι για αυτές τις κρατικές – εργοδοτικές δολοφονίες όπως οι νεκροί από έκρηξη στα ΕΛΠΕ, οι αμέτρητοι νεκροί οδηγοί δικύκλων σε τροχαία και τα “παθολογικά αίτια” κατάρρευσης σε περιόδους καλοκαιρινής σεζόν τη βγάζουν λάδι. Λόγω της ολοένα εντεινόμενης αναδιάρθρωσης του κεφαλαίου η κατάσταση αυτή οξύνεται. Τα αφεντικά στο όνομα της κρίσης απαντούν με όλο και πιο βάρβαρες συνθήκες εργασίας και η επιθυμία για αύξηση των κερδών τους δημιουργεί χειρότερους όρους ζωής για τους εργαζόμενους.
Αυτή η κατάσταση συνεχίζει και διογκώνεται και σε αυτό μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει και η έλλειψη συλλογικών αντιστάσεων στους χώρους εργασίας. Δεν υπάρχουν οι συνδικαλιστικές δομές που θα είναι οριζόντιες, αντιιεραρχικές, φτιαγμένες και λειτουργικές από τη βάση των εργαζομένων που θα δείξουν στα αφεντικά ότι η κυριαρχία τους κλονίζεται και αμφισβητείται.
Αντ’ αυτού βλέπουμε τον ακίνδυνο γραφειοκρατικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, κομμένο και ραμμένο στα συμφέροντα του κεφαλαίου, να πασχίζει για την πολυπόθητη αυτή ανάπτυξη του που περνάει πάνω από τις ζωές μας. Για αυτό κάνει και τις καλύτερες πλάτες στα αφεντικά. Ταυτόχρονα, ενίοτε με “πύρινους καταγγελτικούς λόγους”, άλλες φορές με απόλυτη σιωπή, είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στις όποιες συλλογικοποιημένες αντιστάσεις και διεκδικήσεις. Βλέπουμε επίσης και τον κομματικό μηχανισμό του ΠΑΜΕ, που αν και πολλές φορές δίνει αγώνες προς όφελος των εργαζομένων, αυτοί είναι με σε συγκεκριμένα όρια και κομματικά πλαίσια και με συγκεκριμένες δυνατότητες. Και σαν κάθε κομματικός μηχανισμός που σέβεται τον εαυτό του προσπαθεί να αντλήσει όλη την πολιτική υπεραξία των διεκδικήσεων και των αγώνων και προωθεί την ανάθεση για την ικανοποίηση αναγκών και αιτημάτων στους “ειδικούς” σε ένα στυλ “ψήφισε με και θα σου κάνω την εξυπηρέτηση”.
Αυτή η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, η ανάγκη για συμμετοχή και αλληλεπίδραση εργαζομένων από περισσότερους κλάδους σε οριζόντια ταξικά μορφώματα καθώς και το πολιτικό κενό που υπάρχει στις εργατικές διεκδικήσεις απέναντι στο κράτος και στα κάθε λογής μικρά και μεγάλα αφεντικά μας οδήγησε στη δημιουργία της Συνέλευσης Ταξικής Αλληλεγγύης και του Εργατικού Ταμείου Αλληλεγγύης και Αλληλοβοήθειας.
Γιατί Συνέλευση Ταξικής Αλληλεγγύης
Η συνέλευση ταξικής αλληλεγγύης επιδιώκει τον περαιτέρω συντονισμό και την ανταλλαγή σκεπτικών γύρω από την εργασιακή εκμετάλλευση σε επιμέρους κλάδους αλλά και γύρω από απόπειρες οργάνωσης και αγώνα εναντίον της, μεταξύ εργατικών ομάδων και σωματείων βάσης της Θεσσαλονίκης. Στις ομάδες και στα σωματεία, συμμετέχουν άτομα από διαφορετικούς εργασιακούς κλάδους με κοινό σκοπό την αλληλοβοήθεια απέναντι στην εργοδοτική τρομοκρατία αλλά και τη σταδιακή οικοδόμηση ενός εργατικού μετώπου που θα μπορεί να δώσει αναβαθμισμένες απαντήσεις απέναντι στην επίθεση των αφεντικών.
Η συσσωρευμένη ήττα των προηγούμενων ετών, με την ψήφιση μνημονίων και νέων νομοσχεδίων (μειώσεις μισθών, κατάργηση Κυριακάτικης αργίας, νομοσχέδιο για ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις κ.α.) και με την επιβολή ολοένα και πιο δυσβάστακτων όρων ζωής, έχει επηρεάσει εξίσου την δυναμική, τη συχνότητα αλλά και το περιεχόμενο των εργατικών διεκδικήσεων.
Τρανταχτό παράδειγμα της ήττας που προαναφέραμε αποτελεί η ελλιπής συλλογική οργάνωση και παρουσία στους δρόμους σχετικά με τον αγώνα για την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας (οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ ούτε καν καλούν για συγκέντρωση, πού λόγος για απεργία…).
Ξέρουμε πως ο κάθε κλαδικός αγώνας μέσα σε συνθήκες κρίσης είναι καταδικασμένος στην ήττα. Ζητούμενο αποτελεί για εμάς ο συντονισμός και η ανάδειξη αγώνων σε κάθε επιμέρους κλάδο αλλά και η έμπρακτη αλληλεγγύη μας στους αγώνες που διεξάγονται όλο αυτό το διάστημα και αφορούν την τάξη μας.
Η καταπάτηση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων, το δικαίωμα στην απεργία που πλέον συνεπάγεται απόλυση, ο βασικός μισθός που δεν καλύπτει τις ανάγκες μας κ.α. σε συνάρτηση με την αύξηση του κόστους ζωής, επιλογές κλειδί για να επιβιώσει το καπιταλιστικό σύστημα πάνω στις δικές μας πλάτες, αναδεικνύουν πως χρειάζεται να αγωνιστούμε για να υπερασπιστούμε κεκτημένα αγώνων του παρελθόντος αλλά να μην αρκεστούμε σε αυτό. Χρειάζεται, χωρίς να χρονοτριβούμε, να πολλαπλασιάσουμε πρωτοβουλίες αγώνα, σωματεία, εργατικές ομάδες σε κάθε χώρο εργασίας αλλά και σε κάθε γειτονιά και να υφάνουμε μία επιθετική ταξική στρατηγική που θα βάζει στο επίκεντρο, όχι το πόσο λιγότερο θα μας κατακρεουργήσουν τα αφεντικά, αλλά το πόσο περισσότερο μπορούμε εμείς να διεκδικήσουμε, τουλάχιστον για αρχή, συνθήκες ζωής αξιοβίωτες, που να είμαστε σε θέση να καλύψουμε τις υλικές, πνευματικές και κοινωνικές μας ανάγκες.
Θεωρούμε πως έχουμε χρέος να οργανωθούμε, να αγωνιστούμε, να αναλύσουμε και να χαράξουμε κοινές στρατηγικές για την τρέχουσα συγκυρία, να προσεγγίσουμε τα αίτια της κοινωνικής νηνεμίας και να οξύνουμε εκ νέου, αυτή τη φορά από μέρους μας, την ταξική πάλη. Οφείλουμε να ξαναστήσουμε στα πόδια του ένα εργατικό κίνημα βάσης με οριζόντιο χαρακτήρα και σαφή χειραφετητικά χαρακτηριστικά, κάτι που δεν μπορεί παρά να είναι έργο των ίδιων των εκμεταλλευόμενων. Με αυτά και άλλα πολλά στο μυαλό, πήραμε την απόφαση να στήσουμε τη συνέλευση ταξικής αλληλεγγύης.
Εργατικό Ταμείο Αλληλεγγύης και Αλληλοβοήθειας
Μέσω του ταμείου θα δοθεί έμφαση στην οικονομική στήριξη των εργατικών αγώνων που προκύπτουν. Σε αγώνες δηλαδή που προτάσσουν την συναδελφική αλληλεγγύη, την οργάνωση από τα κάτω μέσω της γενικής συνέλευσης και την άμεση δράση απέναντι σε οποιαδήποτε εργοδοτική αυθαιρεσία. Με τη σύσταση του ταμείου, ως δομής αλληλεγγύης, θεωρούμε ότι ικανοποιείται μια πάγια ανάγκη των αγώνων για αυτοενίσχυση και αυτοχρηματοδότηση ,μέσω της δημιουργίας ποικίλλων μορφών υλικής συμπαράστασης ,ενώ παράλληλα ,εξασφαλίζεται και η ευελιξία μας απέναντι στις πιέσεις των αφεντικών. Προσδοκούμε ότι το ταμείο αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας με την έμπρακτη υποστήριξη των εργαζόμενων που αγωνίζονται ή πλήττονται από την εργασιακή βαρβαρότητα του καπιταλισμού, μπορεί επίσης να αποτελέσει μια ωθητήρια δύναμη για το ξεκίνημα και τη συνέχιση νέων εργατικών διεκδικήσεων.
Στο λειτουργικό κομμάτι, αναφορικά με το ποιές ανάγκες και ποιά πρόσωπα στηρίζει οικονομικά το ταμείο, αυτό που προτάσσουμε είναι η ενίσχυση εργαζόμενων που απολύθηκαν, η στήριξη ανέργων και απεργών, καθώς επίσης και η οικονομική ενίσχυση σε περιπτώσεις ατυχημάτων. Το Ταμείο αφενός καλύπτει όσους/ες συμμετέχουν ήδη στη δομή ,δηλαδή σε μια από τις εργατικές ομάδες ,σωματεία ή επιτροπές που τη συναποτελούν. Αφετέρου – χωρίς να γίνεται διάκριση – απευθύνεται και σε εργαζόμενους που δεν είχαν κάποια κινηματική συμμετοχή, με προϋπόθεση την απόφαση των συγκεκριμένων ατόμων να τρέξουν με κινηματικούς όρους έναν εργατικό αγώνα και να στηρίξουν τη δομή της συνέλευσης ταξικής αλληλεγγύης. Φυσικά επειδή είναι αδύνατον να προκαταβάλουμε a priori κάθε αίτημα, η συνέλευση του ταμείου θα μπορεί να συζητάει και να εγκρίνει και ξεχωριστά κάθε ιδιαίτερη περίπτωση που θα προκύψει.
Η χρηματοδότηση του ταμείου θα εξασφαλίζεται από εκδηλώσεις, live ή άλλες πρωτοβουλίες που θα διοργανώνει το ταμείο με σκοπό την οικονομική του ενίσχυση, από κουτιά οικονομικής ενίσχυσης που θα βρίσκονται σε κινηματικούς χώρους και στέκια, καθώς επίσης και από την ελεύθερη συνδρομή των ομάδων που το απαρτίζουν, σύμφωνα με τις δυνατότητες τους. Αντιλαμβανόμαστε ακόμη, ότι για να αποδώσει στην πράξη το εγχείρημα, είναι κρίσιμη προϋπόθεση να διαθέτει την οικονομική δυνατότητα που θα το καθιστά ικανό να στηρίζει τις ανάγκες των εργαζομένων. Επομένως, το ταμείο εκτός από τους πόρους που θα εξασφαλίζει το ίδιο, είναι ανοιχτό και προσκαλεί όσες συλλογικότητες ή άτομα επιθυμούν να συνεισφέρουν με το χρηματικό ποσό που επιθυμούν για την ενίσχυση του.
Συνέλευση Ταξικής Αλληλεγγύης
Οκτώβριος 2016