“Η ποινικοποίηση των αγώνων” Ενημέρωση σχετικά με τον αγώνα στο “Βοτανοπωλείο” και στο “Saladin” στην Αθήνα
Το μεζεδοπωλείο «Σαλαντίν» στον Κεραμεικό στήθηκε από την αρχή του Νοεμβρίου του 2011 έχοντας ένα μόνο ασφαλισμένο σε σύνολο 12 εργαζόμενων, ο οποίος κατά τύχη ήταν και ένας από τους συνιδιοκτήτες. Μετά από μια νικηφόρα διαδικασία διεκδικήσεων από τους εργαζόμενους για καταβολή ενσήμων και δώρων εορτών καθώς και συλλογικής άρνησης τους στην μείωση των μισθών, απολύονται τρεις από αυτούς τον Ιανουάριο του 2014 που κατά τύχη και πάλι, είναι και οι τρεις μέλη του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων. Τότε ξεκινάει και ένας πολύμηνος αγώνας για την επαναπρόσληψη των τριών και την καταβολή δεδουλευμένων που χρωστούσε η εργοδοσία. Στην διάρκεια αυτή, συμπαραστέκονται το μεγαλύτερο μέρος από τους υπόλοιπους εργαζόμενους του μαγαζιού (μερικοί από αυτούς απειλούνται επίσης με απόλυση), πελάτες που ενημερώνονται από τις συχνές παρεμβάσεις του Σωματείου και εργαζόμενοι από άλλους κλάδους (Απολυμένοι στα Metropolis, ΕΣΕ Αθήνας, Φοιτητές της Γεωπονικής Σχολής).
Παράλληλα με τον αγώνα αυτό απολύεται και μια εργαζόμενη στο «Βοτανοπωλείο» στα Πετράλωνα και μετά από παρέμβαση του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων παίρνει τα δεδουλευμένα που διεκδικούσε ενώ και οι απολυμένοι του Σαλαντίν δικαιώνονται στο δικαστήριο όπου κατέληξε η υπόθεση τους. Τα αφεντικά των δύο μαγαζιών καταθέτουν στο «Τμήμα Προστασίας του κράτους και του Δημοκρατικού πολιτεύματος» και επί μήνες στην ασφάλεια μαγειρεύουν το τελικό κατηγορητήριο που αναφέρεται σε ηθική και φυσική αυτουργία σε εκβιασμό και απόπειρα πρόκλησης βλάβης στις συγκεκριμένες επιχειρήσεις.
Περιπτώσεις καταστολής αγώνων του Σωματείου Σερβιτόρων-Μαγείρων και άλλων εργατικών αγώνων στην Θεσσαλονίκη
Το εργατικό κίνημα ερχόταν από πάντα, στα πλαίσια των διεκδικήσεων του, αντιμέτωπο με συγκεκριμένους εχθρούς: από τα αφεντικά (εννοείται), τα τσιράκια τους και τους κάθε λογής ρουφιάνους στους χώρους της δουλειάς, μέχρι τους κρατικούς (αστυνομία και ενίοτε στρατό) και παρακρατικούς (μπράβους κ.α.) μηχανισμούς. Ανάλογα με τις κοινωνικές συνθήκες, τις επιταγές του κεφαλαίου, αλλά και τα εκάστοτε κεκτημένα της εργατικής τάξης, το οπλοστάσιο της καταστολής κράτους και αφεντικών μετασχηματίζεται. Έτσι λοιπόν και τα υποκείμενα που απαρτίζουμε τα ταξικά σχήματα της Συνέλευσης Ταξικής Αλληλεγγύης., έχουμε συμμετάσχει στο παρελθόν σε κοινούς και μη αγώνες/δράσεις, που μας έφεραν αντιμέτωπους με διάφορες μορφές καταστολής.
Τέτοιες καταστάσεις προέκυπταν πριν ακόμη τη δημιουργία του Σ.Σ.Μ.Θ., ήδη στους εργατικούς αγώνες στους οποίους συμμετείχε η πρωτοβουλία για το σχηματισμό του εν λόγω σωματείου. Καταρχήν, σε αρκετούς αγώνες είχαμε να αντιμετωπίσουμε απειλές για διώξεις, που είτε έμειναν στα λόγια, είτε δεν πρόλαβαν ποτέ να γίνουν πράξη. Με γελοίες κατηγορίες εναντίον των εργαζομένων που διεκδικούσαν, τα αφεντικά απειλούσαν είτε με μηνύσεις για κλοπή -με την πρόφαση ότι οι παραπάνω εργαζόμενοι έκλεβαν το ταμείο της επιχείρησης- είτε με ποινικές διώξεις για τις πρακτικές που ακολουθούσε ο κόσμος που έτρεχε τον αγώνα. Παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση της Γέφυρας, όπου οι πρώην εργαζόμενες καλέστηκαν από τους μπάτσους ύστερα από καταγγελία του αφεντικού για παρακώλυση, μέσω παρεμβάσεων, της ομαλής λειτουργίας του μαγαζιού, προκειμένου να τους γίνουν συστάσεις. Τελικά οι κατηγορίες δεν προχώρησαν περεταίρω νομικά και μετά από λίγο ο αγώνας έληξε με ικανοποίηση των αιτημάτων.
Υπήρξαν βέβαια και περιπτώσεις όπου τα αφεντικά επέλεξαν να απαντήσουν με διώξεις εναντίων των εργαζομένων που διεκδικούσαν, αλλά και αλληλέγγυων. Η νομική καταστολή συνοδεύεται συχνά από την παρουσία μπράβων, φασιστών και λοιπών “καλοθελητών”. Χαρακτηριστικά να αναφερθεί η περίπτωση του αρτοζαχαροπλαστείου BLE, όπου 5 εργαζόμενοι διεκδικούσαν τα δεδουλευμένα τους και, κατόπιν συνεχών παρεμβάσεων από την πρωτοβουλία αλληλεγγύης, εμφανίστηκαν μπράβοι να φυλάνε όλη μέρα, όλα τα μαγαζιά της αλυσίδας και κάποιοι άλλοι να σκίζουν μεθοδευμένα τις αφίσες της πρωτοβουλίας. Ακόμα, κατά τη διάρκεια του αγώνα το αφεντικό προέβη σε μηνύσεις ενάντια στους εργαζόμενους που διεκδικούσαν καθώς και σε συγγενικό πρόσωπο της μίας εκ των εργαζομένων.
Στον αγώνα στο ψητοπωλείο Ζωή και Κότα τα αφεντικά έκαναν σωρεία μηνύσεων εναντίον των απολυμένων με βασικό τρίπτυχο την εξύβριση-απειλή-συκοφαντική δυσφήμιση, με αποτέλεσμα ένας πρώην εργαζόμενος να οδηγηθεί στο αυτόφωρο. Ταυτόχρονα, στη διάρκεια κάποιων παρεμβάσεων εμφανίζονται μπράβοι, που αναγνωρίζονται από τη συμμετοχή τους σε συγκεντρώσεις φασιστών και τσακίζονται από αλληλέγγυο κόσμο. Γίνεται επίσης μήνυση στους πρώην εργαζόμενους για ξυλοδαρμό του ρουφιάνου του αφεντικού που κατέστρεφε προπαγανδιστικό υλικό του αγώνα. Με την ικανοποίηση των αιτημάτων αποσύρονται οι μηνύσεις εκτός της τελευταίας.
Στο Φούρνο του Λάμπρου ξεκινά εργατική διεκδίκηση για δεδουλευμένα και ένσημα. Το Σ.Σ.Μ. επιλέγει να μη συμμετέχει λόγω έλλειψης κινηματικών διαδικασιών, καθώς και λόγω του “αόρατου” τρόπου που παίρνονταν οι αποφάσεις για τη συνέχιση της διεκδίκησης. Ήδη από την πρώτη παρέμβαση, κατά την οποία κλούβες και διμοιρίες φράσσουν το δρόμο και αποκλείουν τους αλληλέγγυους στο απέναντι πεζοδρόμιο, αλλά και κάθε φορά, ο φούρνος φυλάσσεται από έντονη αστυνομική παρουσία και γίνονται προσαγωγές πρώην εργαζομένων. Παράλληλα το ίδιο διάστημα τοποθετούνται συχνά στο μαγαζί μπράβοι και ασφαλίτες. Το αφεντικό μηνύει τους πρώην εργαζόμενους για εκβιασμό και διώκονται ως εγκληματική οργάνωση. Έκτοτε, κάθε κινηματική προοπτική του αγώνα σταματά και μας είναι άγνωστη η έκβασή των διώξεων.
Καταστολή δεχτήκαμε και σε δράσεις πέραν καθαρά εργατικών διεκδικήσεων. Σε παρέμβαση στα πλαίσια υπεράσπισης της κυριακάτικης αργίας και μετά από αντεγκλήσεις με μανιασμένους καταναλωτές, ο κόσμος δέχεται επίθεση από ΜΑΤ και γίνονται προσαγωγές. Στα πλαίσια του συντονισμού για την ελεύθερη πρόσβαση στην περίθαλψη, γίνεται παρέμβαση στο νοσοκομείου του Κιλκίς, όπου η κατάσταση για ντόπιους και μετανάστες είναι τραγική. Από την πρώτη στιγμή εμφανίζονται μπάτσοι της ομάδας Ζήτα, ενώ δεν αργούν να φτάσουν και αυτοί της ΟΠΚΕ, ασφαλίτες κ.α., μετά από κάλεσμα της ακροδεξιάς διευθύντριας του νοσοκομείου. Με ένα πρωτόγνωρο τρόπο μας ζητούν να σταματήσουμε την παρέμβαση και μας απειλούν με προσαγωγές. Σε κλίμα έντασης ολοκληρώνεται η παρέμβαση, ενώ αποχωρώντας, μας σταματάνε για εξακριβώσεις και μας απειλούν με προσαγωγές. Τελικά αποχωρούμε στη θέα κλούβας που καταφθάνει. Τέλος, λίγο καιρό πριν, στα πλαίσια του ίδιου συντονισμού, γίνεται παρέμβαση σε ιατρικό συνέδριο στο Μακεδονία Παλλάς, όπου ήταν καλεσμένοι μεταξύ άλλων και γνωστοί πολιτικοί. Η περιοχή αποκλείστηκε από κλούβες και κάθε λογής μπάτσους και εμποδίστηκε η είσοδος στο ξενοδοχείο του κόσμου που συμμετείχε στην παρέμβαση, πλην ελαχίστων.
Απέναντι στα αφεντικά η συναδελφική αλληλεγγύη είναι ότι πιο πολύτιμο έχουμε
Όλοι και όλες εμείς, αν και δουλεύουμε σε διαφορετικούς χώρους εργασίας, βιώνουμε καθημερινά την ίδια εκμετάλλευση απ’ τα αφεντικά. Με τον φόβο της απόλυσης, αναγκαζόμαστε να υπομένουμε υπερωρίες και να δουλεύουμε απλήρωτοι για μήνες. Όταν διαμαρτυρόμαστε για τα εργασιακά μας δικαιώματα αντιμετωπίζουμε κυρώσεις, δυσμενή μεταχείριση και συχνά βρισκόμαστε και πάλι στην ανεργία. Αναγνωρίζουμε όμως πως όταν οργανωνόμαστε όλοι μαζί στους χώρους δουλειάς μας, τότε έχουμε μεγαλύτερη πιθανότητα να νικήσουμε: όλοι μαζί μπορούμε να μιλήσουμε πιο εύκολα για τα δικαιώματά μας, να απεργήσουμε, να βάλουμε επιθετικά αιτήματα και να σταθούμε συλλογικά για τα συμφέροντα της τάξης μας μέσα στις αίθουσες δικαστηρίων. Γι’ αυτό και η αλληλεγγύη μας στους εργαζόμενους στο “Βοτανοπωλείο” και στο “Saladin” είναι δεδομένη.
Δυστυχώς όμως οι περιπτώσεις αυτές δεν είναι οι μόνες όπου τα αφεντικά ασκούν διώξεις σ’ εργαζόμενους που διεκδικούν:
εδώ και αρκετούς μήνες, η εργοδοσία στα φροντιστήρια Μπαχαράκη έχει εξαπολύσει επίθεση στον κόσμο που από τον Οκτώβρη του 2011 ως σήμερα στηρίζει τον απολυμένο συνάδελφο Γ. Παπαγιάννη. Με απόφαση του τριμελούς εφετείου Θεσσαλονίκης επικυρώνεται το ότι τα αφεντικά έχουν υποστεί “ηθική βλάβη” από το Σωματείο Μισθωτών Εκπαιδευτικών και έχει επιβάλλει γι’ αυτό την καταβολή 12.000 ευρώ στον εργοδότη, την ποινή 200 ευρώ για κάθε ανάρτηση/διανομή φυλλαδίων/αφισών και την “απαγόρευση συναθροίσεων που διαταράσσουν την επαγγελματική λειτουργία του φροντιστηρίου”!
Εμείς δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στο πλευρό τους, καθώς βλέπουμε την αναβάθμιση της καταστολής και την συκοφάντηση αγωνιστών ως εκδικητικές κινήσεις απέναντι σε όλη την εργατική τάξη και τα σωματεία βάσης ως κύτταρα οργάνωσης της αντεπίθεσης της.
Συνέλευση ταξικής αλληλεγγύης
Οκτώβριος 2016