ΟΙ “ΜΑΥΡΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ” ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΜΑΥΡΙΖΟΥΝ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ
Μετά τις ανοιχτές Κυριακές, τις λευκές νύχτες του Σαββάτου έρχεται και η Μαύρη Παρασκευή. Αυτήν την φορά τουλάχιστον το χρώμα συμβαδίζει με την πραγματικότητα που βιώνουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στο εμπόριο. Η κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων και οι συνθήκες εργασιακής ζούγκλας δεν μπορεί παρά να συνοδεύονται και με την ανάλογη καταναλωτική ζούγκλα. Την βλέπαμε στις Black Fridays των ΗΠΑ και μάλλον γελάγαμε με τα βίντεο των αποκτηνωμένων καταναλωτών που κυριολεκτικά ποδοπατιούνται για να προλάβουν να αρπάξουν μια τηλεόραση. Υπάρχει βέβαια και η πιο τραγική όψη με ανθρώπους να έχουν πεθάνει από ασφυξία για ένα ρούχο ή ένα κινητό. 8 άνθρωποι έχουν πεθάνει μέχρι σήμερα στις ΗΠΑ από περιστατικά συνωστισμού και βίας μεταξύ καταναλωτών ενώ το 2008 ένας 34χρονος εργάτης της Wal-Mart έχασε τη ζωή του, όταν ποδοπατήθηκε κυριολεκτικά από 200 περίπου μανιασμένους καταναλωτές.
Από το 2008 η Black Friday ξεκίνησε και στον Καναδά, ενώ το 2013, η μόδα επεκτάθηκε και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Black Friday πραγματοποιείται, επίσης, στο Μεξικό, στη Ρουμανία, στην Ινδία, στη Γαλλία. Τώρα έρχεται και στην Ελλάδα αρχικά από τα καταστήματα public που ξεκίνησαν εδώ και βδομάδες πανηγυρική διαφημιστική καμπάνια ενώ τις τελευταίες μέρες όλο και περισσότερες εμπορικές αλυσίδες ανακοινώνουν με περισσή περηφάνια την συμμετοχή τους. Αυτός λοιπόν ο “θεσμός” που έρχεται και στην Ελλάδα έρχεται να συμπληρώσει τον εργασιακό μεσαίωνα πού ήδη βιώνουμε, με τους μισθούς-ψίχουλα ή και τη μη καταβολή δεδουλευμένων, τις απολύσεις και την ανεργία, την εργασιακή επισφάλεια, τις ατομικές συμβάσεις, την εντατικοποίηση, τις απλήρωτες υπερωρίες, τη δουλειά τις Κυριακές, την ορθοστασία. Δεν είναι τυχαίο ότι τις “Μαύρες Παρασκευές” τις εισάγει πρώτα το Public σε μια περίοδο που σημειώνει κερδοφορία. Οι “καλές τιμές” και οι “μεγάλες εκπτώσεις” συνοδεύονται από μισθούς εξαθλίωσης, ελαστικές εργασιακές σχέσεις, εξευτελιστικές τιμές της δουλειάς των εργαζομένων της επιχείρησης.
Στην καταναλωτική αρένα που στήνεται δεν πρόκειται να πάμε για σφαγή. Θέλουν εμείς οι εργαζόμενοι να φάμε μεταξύ μας τις σάρκες μας. Οι φτωχοί, απλήρωτοι, άνεργοι των άλλων κλάδων να ξεχάσουν την δυστυχία τους καταναλώνοντας για λίγες μόνο ώρες, ξεσπώντας πάνω στους εμποροϋπάλληλους. Είναι τώρα η στιγμή να διαλέξουμε μεριά. Θα σκοτωθούμε για τα ψίχουλα που ρίχνουν απ’ το τραπέζι τα αφεντικά ή θα διεκδικήσουμε όλο τον κοινωνικό πλούτοκαι θα αγωνιστούμε εναντίον τους;
Κανείς δεν πρόκειται να αγωνιστεί για το δικό μας δίκιο. Στους χώρους δουλειάς μας είναι ανάγκη να προωθούμε ένακλίμα συναδελφικής-ταξικής αλληλεγγύης, να επιχειρούμε συλλογικά να βάζουμε φρένο στις διάφορες ορέξεις των εργοδοτών. Να πάρουμε πίσω όλα όσα μας έχουν υφαρπάξει και να βγούμε μπροστά για να επιβάλλουμε το δίκιο και τις ανάγκες μας απέναντι στα κέρδη του κεφαλαίου. Να δώσουμε μάχες μαζί με άλλα αγωνιζόμενα εργατικά σωματεία αλλά και εργατικές-κοινωνικές συλλογικότητες στη βάση των κοινών ταξικών συμφερόντων, συνδέοντας έτσι τους αγώνες μας και ενισχύοντας τη συλλογική δύναμή μας, ως οι παραγωγοί του πλούτου που υπάρχει γύρω μας και που μας τον κλέβουν τα αφεντικά.
Συντονισμός ενάντια στην Κυριακάτικη εργασία και στα απελευθερωμένα ωράρια
sintonismoskiriakis@espiv.net