Παρέμβαση έγινε στις 9/9/17 στην Επιθεώρηση Εργασίας στη Θεσσαλονίκη για την καταβολή των δεδουλευμένων στους απλήρωτους και απολυμένους εργαζόμενους στη κλινική Σαραφιανός.
Ακολούθει το κείμενο της Συνέλευσης Ταξικής Αλληλεγγύης:
Ιδιωτική κλινική «Λυσίμαχος ΣΑΡΑΦΙΑΝΟΣ»: ένα ακόμα εργασιακό κάτεργο
Η υποβάθμιση των δημόσιων δομών υγείας αλλά και τα κενά που δημιουργούνται τόσο στο ανθρώπινο δυναμικό, λόγω των απολύσεων και της μη ανανέωσης των συμβάσεων, όσο και στις υλικοτεχνικές υποδομές, έχουν αφήσει πρόσφορο έδαφος για την άνθηση της ιδιωτικοποίησης στον κλάδο. Αυτό το κενό των δημόσιων δομών αφήνει περιθώριο να αναπτυχθεί η επιχειρηματικότητα για τις ΜΚΟ, οι ιδιωτικές κλινικές, τα ιδιωτικά κέντρα αποκατάστασης, τα λογοθεραπευτήρια κ.α, χώρους στους οποίους εργαζόμαστε και εμείς. Έτσι, τα αφεντικά πλουτίζουν εκμεταλλευόμενα την ανάγκη για υγεία και περίθαλψη, αποκλείοντας όλο και μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού από το βασικό δικαίωμα για περίθαλψη, αφού δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για πρόσβαση σε αυτήν (ασφάλεια, ΑΜΚΑ, χαρτιά νόμιμης παραμονής στη χώρα, και φυσικά χρήματα!).
Μία από αυτές της ιδιωτικές «πρωτοβουλίες» που τρίβουν τα χέρια τους με την κατάρρευση της δημόσια υγείας είναι και η ιδιωτική κλινική «Λυσίμαχος ΣΑΡΑΦΙΑΝΟΣ», η οποία λειτουργεί από το 1957, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες ιδιωτικές κλινικές της πόλης, με 100 νοσηλευτικές κλίνες, Μονάδα Τεχνητού Νεφρού, Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, Διαγνωστικά εργαστήρια, Εξωτερικά ιατρεία, Μονάδα Λιθοτριψίας, χειρουργικές αίθουσες, υπηρεσία κατ’οικον νοσηλείας, ασθενοφόρα και Μονάδα Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης. Αποτελεί λοιπόν ένα «παράδεισο» για την κάλυψη των ιατρικών αναγκών των μελών της αστικής τάξης που δε θέλουν να στοιβαχθούν, όπως εμείς οι υπόλοιποι κοινοί θνητοί, στα υπό-στελεχωμένα και υπό-εξοπλισμένα δημόσια νοσοκομεία.
Όπως συνήθως συμβαίνει, ο παράδεισος των αφεντικών είναι η κόλαση των εργατών.
Ποιες είναι οι συνθήκες εργασίας μέσα στο πρότυπο Διαγνωστικό και Θεραπευτικό κέντρο (όπως έχουν το θράσος οι ίδιοι να το «πλασάρουν») «Λυσίμαχος ΣΑΡΑΦΙΑΝΟΣ»; Οι 40- 50 εργαζόμενοι της κλινικής ζουν σε κλίμα αβεβαιότητας και τρομοκρατίας εδώ και μήνες. Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων παραμένουν απλήρωτοι για διάστημα από 5 ως και 11 μήνες. Ο εργοδότης -ο οποίος διατελεί και πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Ιδιωτικών Κλινικών- επικαλείται τις γνωστές γελοιότητες που όλα τα αφεντικά επικαλούνται στην Ελλάδα της κρίσης -μία λαμπρή απόδειξη ότι πίσω από τα μνημόνια και τη λιτότητα βρίσκονται τα συμφέροντα των ντόπιων αφεντικών-: το μαγαζί δε βγαίνει. Τι και αν η κλινική υπερκοστολογεί τις πιο βασικές υπηρεσίες, βγάζοντας υπερ-κέρδη; Τι και αν η απλή διαμονή στο δωμάτιο κοστίζει δεκάδες ευρώ τη βραδιά; Το αφεντικό, επικαλούμενο την καθυστέρηση στην καταβολή των χρημάτων από τον ΕΟΠΥΥ προς την κλινική, και παρότι φυσικά πληρώνεται ένα γενναίο μέρος των νοσηλειών από τους ίδιους τους νοσηλευόμενους μετρητοίς, βρήκε τον πιο ενδεδειγμένο τρόπο για τα αφεντικά να αυξήσει τα κέρδη του: απλά σταμάτησε να πληρώνει τους εργαζόμενους του. Παράλληλα και η ίδια η ποιότητα της κλινικής τίθεται σοβαρότατα υπό αίρεση, με τις ελλείψεις σε φάρμακα και αναλώσιμα να είναι σταθερό δεδομένο.
Απέναντι στην απαίτηση των εργαζομένων για αποπληρωμή των δεδουλευμένων τους η εργοδοσία απάντησε, σε συνάντηση του με εκπροσώπους των εργαζομένων που έγινε μέσα στον Ιούνιο, με την εξοργιστική πρόταση για πάγωμα των οφειλών και καταβολή μισού (!) μισθού. Όντας «γενναιόδωρος» κατέβαλε την Παρασκευή 7/7 ένα μισθό σε όλους τους εργαζόμενους αφήνοντας τους χρωστούμενα μόνο 4 με 10 μηνιάτικα.
Και φυσικά το πολύ καλά δικτυωμένο αφεντικό έχει βρει τον καλύτερο τρόπο να απαντά σε όσους τολμούν να ζητούν τα αυτονόητα: με απολύσεις. Παρά το κλίμα τρομοκρατίας όμως, ήδη 4 εργαζόμενοι έχουν βγει σε επίσχεση εργασίας, απατώντας αποπληρωμή των δεδουλευμένων τους.
Συνέλευση Ταξικής Αλληλεγγύης
(Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Θεσσαλονίκης
Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον χώρο της ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας
Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων Θεσσαλονίκης)