ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ – ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
Στις 30/1/18 ένας εργαζόμενος στον παράδρομο της εθνικής οδού Αθηνών – Λαμίας στο ύψος της εξόδου του Σχηματαρίου, πέφτει νεκρός εν ώρα εργασίας. Ήδη μάλιστα για τον μήνα Φλεβάρη μετράμε τον πρώτο νεκρό. Είναι η πολλοστή φορά που το τελευταίο διάστημα μαθαίνουμε για ένα ακόμη εργατικό ατύχημα και μία ακόμη που έχουμε ένα νεκρό συνάδελφο, είτε στον κλάδο μας είτε όχι και η οργή μας ξεχειλίζει. Αφού έπαιξε σαν είδηση στα ΜΜΕ για λίγες ώρες, ξεχάστηκε και αυτό το ατύχημα επαναφέροντας τη σιωπή που υπάρχει γύρω από τις εργασιακές μας συνθήκες.
Πρόσφατο παράδειγμα η δολοφονία ενός εργαζόμενου στα Mikel στη Λάρισα, ενός διανομέα στη Speedex αλλά και το παράδειγμα θανατηφόρου ατυχήματος στα έργα του μετρό Θεσσαλονίκης. Τα περιστατικά αυτά δεν είναι και δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως μεμονωμένα, δεν προκύπτουν από κάποια τυχαιότητα ή σύμπτωση. Αποτελούν μια καθημερινή συνθήκη, και έρχονται ως απόρροια της εντατικοποίησης, και όχι μόνο, που βιώνουμε στους χώρους εργασίας.
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΕΡΓΑΤΕΣ
Και ναι, ήταν δολοφονία. Δεν ήταν η κακή στιγμή, είναι που τα αφεντικά (στον κλάδο του επισιτισμού αλλά και παντού) έχουν αποθρασυνθεί τόσο που μας το λένε μες στη μούρη: για τα κέρδη τους δεν λογαριάζουν την ανθρώπινη ζωή. Για όσους από μας δεν το είχαν καταλάβει ακόμα, τώρα πρέπει να μας είναι αρκετά ξεκάθαρο τι εννοούσαν τα αφεντικά όταν έλεγαν να βάλουμε πλάτη για να ορθοποδήσει η οικονομία. Πρέπει να μας είναι ξεκάθαρο πως την κρίση θέλουν να την πληρώσουμε εμείς, είτε αυτό σημαίνει μείωση στα μεροκάματα, είτε -κυριολεκτικά- εξοντωτική δουλεία (βλ. την νεκρή από υπερκόπωση καμαριέρα στη Ζάκυνθο) , είτε μηδενική τήρηση των κανόνων ασφαλείας με υπαρκτό κίνδυνο για τις δικιές μας (φυσικά) ζωές. Τη στιγμή που η ’’κρίση’’ βαθαίνει, σε αντίθεση με τον εφησυχασμό που προσπαθούν να παράξουν κυβέρνηση και Μ.Μ.Ε, εντείνεται όλο και περισσότερο η υποτίμηση και η εκμετάλλευση των ζωών μας. Καλούμαστε λοιπόν να ανταπεξέλθουμε σε έναν κατακερματισμένο κλάδο, όπως αυτός του επισιτισμού, όπου οι εργασιακές συνθήκες χαρακτηρίζονται από προσωρινότητα, επισφάλεια, εντατικοποίηση, σεξιστικές επιθέσεις κ.ά., και οι οποίες συχνά καταλήγουν να έχουν κόστος την ίδια μας τη ζωή.
Ειδικότερα οι συνάδελφοι που δουλεύουν σαν διανομείς, συνοδεύονται από ένα νομοθετικό κενό που τους αφήνει απροστάτευτους απέναντι στην εργοδοτική ασυδοσία. Αναγκάζονται όχι μόνο να παρέχουν την εργατική τους δύναμη, να δουλεύουν με δικό τους μηχανάκι, να φροντίζουν για τις βενζίνες και τη συντήρησή του αλλά και να συμβιβάζονται με τον ελλιπή εξοπλισμό και τα κακοσυντηρημένα οχήματα. Δουλεύουν μέσα σε μια εντεινόμενη και εκβιαστική συνθήκη, όπου τους επιβάλλεται η τάχιστη παράδοση των παραγγελιών με κόστος την σωματική τους ακεραιότητα και πάντα προς όφελος των αφεντικών. Μιλάμε για μια δουλειά, εξ’ορισμού βαριά και ανθυγιεινή, αλλά για τέτοιου είδους ένσημα ούτε λόγος.
Με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου πρόσφατα, επηρεάζονται και οι τρόποι μας να διεκδικήσουμε και να οργανώσουμε τους αγώνες μας. Καθώς πλέον απαιτείται το 1/2 (αντί του 1/5 που ίσχυε μέχρι σήμερα) των οικονομικά τακτοποιημένων μελών ενός σωματείου για να κηρύξει απεργία, δυσκολεύει ακόμη περισσότερο η χρήση του πιο ισχυρού μέσου διεκδίκησης που έχουμε στα χέρια μας. Επίσης, σύμφωνα με το πολυνομοσχέδιο, σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος, το κόστος της αποζημίωσης μετακυλίεται από τον ασφαλιστικό φορέα, που ίσχυε ως σήμερα, στον εργοδότη, εφ’όσον αποδειχτεί ότι υπήρχε δόλος από μέρους του. Σαν να μη φτάνει που “πουλάμε” τους εαυτούς μας για λίγα ευρώ την ώρα, που οφείλουμε να είμαστε πειθήνιες στις ορέξεις και εντολές κάθε αφεντικού, όταν σακατευόμαστε λόγω της εντακοποίησης της δουλειάς και της μηδαμινής τήρησης κανόνων ασφαλείας από πλευράς των αφεντικών, θα χρειαστεί να πάμε την υπόθεση δικαστικά για να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες. Επειδή συνήθως η δικαιοσύνη παίρνει θέσεις εναντίον των εργαζομένων βγάζοντας λάδι τα αφεντικά θα χρειάζεται να φορτωθούμε με παραπάνω έξοδα και εν τέλει ίσως να μη δικαιωθούμε σε κάποιες περιπτώσεις.
Όμως, κόντρα σε αυτή τη σαπίλα των εργασιακών σχέσεων, υπάρχουν εργαζόμενοι/ες που οργανώνονται στους χώρους δουλειάς, διεκδικούν τα αυτονόητα και ξεκινούν αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση από τα αφεντικά. Στο κλάδο των ντελιβεράδων μία δυναμική απάντηση δόθηκε από την κλαδική απεργία που κηρύχθηκε από τη Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου (ΣΒΕΟΔ) στις 25/5/17. Κύρια αιτήματα ήταν το εταιρικό μηχανάκι, τα μέσα ατομικής προστασίας, ένσημα βαρέα και ανθυγιεινά και ενιαία ειδικότητα. Με τη συμμετοχή πολλών εκατοντάδων δικύκλων οι εργαζόμενοι ύψωσαν το ανάστημά τους απέναντι στα αφεντικά και στο κράτος , με την πορεία να φτάνει στο υπουργείο εργασίας όπου και παραδόθηκαν τα αιτήματα.
Σε μία συνθήκη που μας θέλει να σιωπούμε μπροστά στην συνεχή υποτίμηση της ζωής μας και να βρισκόμαστε έρμαια στις ορέξεις των αφεντικών, εμείς απαντάμε πως δεν θα πληρώσουμε την κρίση τους. Δε θα δεχτούμε να γίνουμε η καλολαδωμένη μηχανή τους για να κερδοφορήσουν στις πλάτες μας ούτε θα θυσιάσουμε τις ίδιες μας τις ζωές. Με οργάνωση σε σωματεία βάσης και συλλογικές διαδικασίες των από τα κάτω απαντάμε στην καθημερινή επίθεση κράτους και κεφαλαίου.
Κανένας και καμία εργαζόμενος/η μόνος/η.
Οργανωνόμαστε, αντιστεκόμαστε και διεκδικούμε ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα.
Τίποτα δεν μας χαρίστηκε.
Καμιά ειρήνη με τα αφεντικά.
*Το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών Εργαζομένων στον κλάδο του Επισιτισμού είναι σωματείο βάσης. Αυτό σημαίνει πως λειτουργεί με τακτικές γενικές συνελεύσεις, οι οποίες αναγνωρίζονται ως το μόνο όργανο λήψης αποφάσεων και στις οποίες συμμετέχουν όλοι ισότιμα και μακριά από τη λογική της ανάθεσης του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, των αρχηγών και των ειδικών. Είναι ανοιχτό σε όλες/όλους τις/τους εργαζόμενες/ους του κλάδου, εκτός φυσικά από αφεντικά, υπεύθυνους, προϊστάμενους, φασίστες, σεξιστές, ομοφοβικούς και αυτούς που προσπαθούν να αντλήσουν ψήφους ή υπεραξία για το κομματικό τους μαγαζί.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εκφοβισμό των αφεντικών,
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε όλους τους χώρους εργασίας,
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων.
Σωματείο Σερβιτόρων-Μαγείρων Θεσσαλονίκης (και λοιπών εργαζομένων στον κλάδου του επισιτισμού)
Επικοινωνία με το σωματείο:
τηλέφωνο: 6949745078
e-mail: swmateioservitorwn@yahoo.gr
https://ssmthess.espivblogs.net