Η πρωτομαγιά έχει καθιερωθεί ως ημέρα αργίας ύστερα από διεκδικήσεις και αγώνες του περασμένου αιώνα. Τι σημαίνει όμως για μας αυτή η μέρα;
Όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, ένα είναι το μόνο σίγουρο , είμαστε αναγκασμένοι να πουλάμε την εργατική μας δύναμη για να ζήσουμε με συνθήκες ελλιπής εώς καθόλου ασφάλισης, απλήρω-των υπερωριών και μια σειρά μεταρρυθμίσεων που δυσχεραίνουν όλο και περισσότερο την κατάσταση (πολυνομοσχέδιο , κατάργηση της κυριακάτικης αργίας κ.α). Μέσα σε μια γενικευμένη κοινωνική αδράνεια και ενώ τα εργασιακά κεκτημένα έχουν πάει περίπατο, οι επίσημοι αντιπρόσωποι της εργατικής τάξης συνεχίζουν να κάνουν πορεία- περίπατο στην πόλη διαλαλώντας για εργασιακά δικαιώματα μέσα από βραχνιασμένα μεγάφωνα πιστεύοντας ότι έχουν επιτελέσει το χρέος τους για άλλη μια χρονιά.
Για μας η απεργία της πρωτομαγιάς δεν είναι μια εθιμοτυπική πορεία στη πόλη . Είναι μια ευκαι-ρία να βρεθούμε στο δρόμο με συναδέλφους/σες , να υπενθυμίσουμε στα αφεντικά, πως η απεργία είναι μέσο διεκδίκησης των εργαζομένων, καθώς μπορούμε να τους στερήσουμε αυτό που μόνο τους ενδιαφέρει: την εργασία μας και το κέρδος που απομυζούν από αυτή.
Στο χώρο του επισιτισμού και της ψυχαγωγίας γνωρίζουμε πως αυτή η μέρα έχει μετατραπεί σε γιορτή και επιπλέον δουλεία για εμάς. Αφού όσοι δεν έφυγαν για να πιάσουν το Μάη ή ακόμα όσοι απείργησαν, στη συνέχεια γέμιζαν τα μαγαζιά της πόλης, με τις πολιτικές αναλύσεις να βαθαίνουν εκεί όπου άλλοι εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν .. Γνωρίζουμε πολύ καλά, πως σε μια απεργία εχούμε να αντιμετωπίσουμε εντάσεις μέχρι και απειλές για απολύσεις, καθώς καθιστούμε σαφές στα αφεντικά πως δεν είμαστε ούτε φοβισμένες, ούτε πειθαρχημένες όπως μας θέλουν. Σε κάθε περίπτωση, προτάσσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων (ανεξαρτήτως κλάδου), απεργών ή μη και επιθυμούμε να ξαναδώσουμε στην απεργία το πραγματικό της νόημα, όχι μόνο με το μπλοκάρισμα της παραγωγής (μέσω της αποχής από τη δουλειά), αλλά και με το μπλοκάρισμα της κατανάλωσης την ημέρα αυτή, εκφράζοντας και έμπρακτα τη στήριξή μας σε όσους δεν μπορούν να απεργήσουν.
Συνθήκες στο κλάδο:
Οι συνθήκες στο κλάδο είναι λίγο πολύ γνωστές σε όλους , από καθόλου έως στη καλύτερη μισά ένσημα για να είναι καλυμμένο σε τυχόν έλεγχο το αφεντικό, με αποτέλεσμα την δυσκολία συ-μπλήρωσης του απαραίτητου αριθμού για την ασφάλιση μας. Επιδόματα και δώρα δεν καταβάλλονται ή δίνεται ένα μέρος από αυτά, σα να είναι χαρτζιλίκι. Ακόμα για την μείωση του κόστους παραγωγής τα αφεντικά δίνουν ελάχιστα για την ασφάλεια των εργαζομένων με ελλιπή μέτρα ασφάλειας στους χώρους εργασίας ή ακόμα με τη μετάβαση τους κόστους της ασφάλειας στους ίδιους τους εργαζομένους. Έτσι για παράδειγμα οι συνάδελφοί/σες μας διανομείς φαγητού επιβαρύνονται με δικά τους έξοδα για τον εξοπλισμό των οχημάτων, βενζίνες κλπ. Οπότε η πίεση για να πάει η παραγγελία στην ώρα της μαζί με τον ελλιπή εξοπλισμό οδηγούν τους συναδέλφους μας σε εργατικά ατυχήματα με αποτέλεσμα τραυματίες ή/και νεκρούς. Ειδικότερα μετράμε ήδη αρκετούς θανάτους εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού κι ο κατάλογος αυτός γίνεται ακόμη μεγαλύτερος αν συμπεριλάβουμε κι άλλους κλάδους εργασίας (ΔΕΗ, καθαριότητα δήμων).
Νομοσχέδιο για απεργίες – εργατικά ατυχήματα :
Με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου πρόσφατα, επηρεάζονται και οι τρόποι μας να διεκδικήσουμε και να οργανώσουμε τους αγώνες μας. Καθώς πλέον απαιτείται το 1/2 (αντί του 1/5 που ίσχυε μέχρι σήμερα) των οικονομικά τακτοποιημένων μελών ενός σωματείου για να κηρύξει απεργία, δυσκολεύει ακόμη περισσότερο η χρήση του πιο ισχυρού μέσου διεκδίκησης που έχουμε στα χέρια μας. Επίσης, σύμφωνα με το πολυνομοσχέδιο, σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος, το κόστος της αποζημίωσης μετακυλίεται από τον ασφαλιστικό φορέα, που ίσχυε ως σήμερα, στον εργοδότη, εφ’όσον αποδειχτεί ότι υπήρχε δόλος από μέρους του. Σαν να μη φτάνει που πουλάμε τους εαυ-τούς μας για λίγα ευρώ την ώρα, που οφείλουμε να είμαστε πειθήνιες στις ορέξεις και εντολές κάθε αφεντικού, όταν σακατευόμαστε λόγω της εντατικοποίησης της δουλειάς και της μηδαμινής τήρησης κανόνων ασφαλείας από πλευράς των αφεντικών, θα χρειαστεί να πάμε την υπόθεση δικαστικά για να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες. Επειδή συνήθως η δικαιοσύνη παίρνει θέσεις εναντίον των εργαζομένων βγάζοντας λάδι τα αφεντικά θα χρειάζεται να φορτωθούμε με παραπάνω έξοδα και εν τέλει ίσως να μη δικαιωθούμε σε κάποιες περιπτώσεις.
Όμως, κόντρα σε αυτή τη σαπίλα των εργασιακών σχέσεων, υπάρχουν εργαζόμενοι/ες που οργανώνονται στους χώρους δουλειάς, διεκδικούν τα αυτονόητα και ξεκινούν αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση από τα αφεντικά. Ένας τέτοιος αγώνας είναι και αυτός που δίνουν τις τελευταίες ημέρες οι εργαζόμενοι της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ. Συγκεκριμένα ,οι εργαζομενοι των Δομών Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων Προσφύγων βιώνουν εδώ και μήνες ένα εξοντωτικό καθεστώς καθυστέρησης της καταβολής των μισθών τους. Εργαζόμενοι από τις δομές του Ωραιοκάστρου , Ταγαράδων και Πυλαίας προχώρησαν σε επίσχεση και στάση εργασίας, απαιτώντας την άμεση καταβολή των δεδουλευμένών τους και την ομαλοποίηση της ροής της χρηματοδότησης από εδώ και πέρα δίνοντας ένα μήνυμα στη διοίκηση της ΑΡΣΙΣ και το Υπουργείο ότι δεν είναι «συνεργάτες» της οργάνωσης – είναι εργαζόμενοι/ες και απαιτούνε να πληρώνονται στην ώρα τους, ακριβώς όπως προσφέρουνε τις υπηρεσίες τους στην ώρα τους. Σαν ΣΣΜ στηρίζουμε τον αγώνα των εργαζόμενων της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ, διότι μπορεί να μην είναι ένας αγώνας που αφορά τον κλάδο μας, αλλά είναι ένας αγώνας που αφορά την τάξη μας.
Κανένας και καμία εργαζόμενος/η μόνος/η.
Οργανωνόμαστε, αντιστεκόμαστε και διεκδικούμε ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα.
*Το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών Εργαζομένων στον κλάδο του Επισιτισμού είναι σωματείο βάσης. Αυτό σημαίνει πως λειτουργεί με τακτικές γενικές συνελεύσεις, οι οποίες αναγνωρίζονται ως το μόνο όργανο λήψης αποφάσεων και στις οποίες συμμετέχουν όλοι ισότιμα και μακριά από τη λογική της ανάθεσης του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, των αρχηγών και των ειδικών. Είναι ανοιχτό σε όλες/όλους τις/τους εργαζόμενες/ους του κλάδου, εκτός φυσικά από αφεντικά, υπεύθυνους, προϊστάμενους, φασίστες, σεξιστές, ομοφοβικούς και αυτούς που προσπαθούν να αντλήσουν ψήφους ή υπεραξία για το κομματικό τους μαγαζί.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εκφοβισμό των αφεντικών,
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε όλους τους χώρους εργασίας,
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων.
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ : Κάθε Τετάρτη στις 12:00 στη Μόδη 1
Τηλέφωνο: 6949745078
e-mail: swmateioservitorwn@yahoo.gr
________________________________________________________________________________