Οι εργοδοτικές αυθαιρεσίες δεν είναι κάτι που λείπει από τον κλάδο του επισιτισμού, αμέτρητα τα περιστατικά όπου συνάδελφοι/ισσες έχουν καταγγείλει είτε για απλήρωτες βάρδιες, υπερωρίες, μαύρη εργασία, παρενοχλήσεις και το βαρέλι δεν έχει πάτο.
Χωρίς να υπάρχει κάποια πρωτοτυπία, στο Grill Bros, η κατάσταση ακολούθησε την πεπατημένη. Απλήρωτες υπερωρίες, ούτε λόγος για νυχτερινή και κυριακάτικη προσαύξηση, υποστελεχωμένα πόστα και κάμερες επιτήρησης σε χώρους που δεν προδιαγράφεται να υπάρχουν. Όλη αυτή η κατάσταση οδήγησε τους/τις εργαζόμενους/ες σε μια διαδικασία διεκδίκησης με το αφεντικό, ζητώντας τα αυτονόητα. Η απάντηση ήρθε λίγες μέρες αργότερα με 3 εκδικητικές απολύσεις, οι οποίες οδήγησαν και στην παραίτηση της πλειοψηφίας των εργαζομένων.
Η απάντηση ήρθε λίγες μέρες αργότερα με 3 εκδικητικές απολύσεις, οι οποίες οδήγησαν και στην παραίτηση της πλειοψηφίας των εργαζομένων. Προχωρήσαμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 30/5 έξω από το Grill Bros.
Αργότερα πληροφορηθήκαμε ότι το μαγαζί έχει αλλάξει ΑΦΜ περνώντας σε συγγενικό πρόσωπο του αφεντικού και δηλώνουμε υπεύθυνα ότι το χρέος προς τους/τις πρώην εργαζόμενους/ες παραμένει ίδιο και απαράλλακτο.
Δε σιωπούμε απέναντι στους τραμπουκισμούς των αφεντικών, μαζικές απαντήσεις απέναντι στον κόσμο που μας θέλει δούλους συντήρησης ενός σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εκφοβισμό των αφεντικών
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε όλους τους χώρους εργασίας
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΠΡΩΗΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στο GRILL BROS
Παρέμβαση αλληλεγγύης στους/ες πρώην εργαζόμενους/ες στο Grill Bros
Τρίτη 30 Μαΐου 21:00 Αγία Σοφία
Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού Θεσσαλονίκης
Ακουλουθεί το κείμενο των εργαζομένων:
Απλά μία ακόμα ιστορία εργασιακής σαπίλας
Το κείμενο αυτό γράφεται από μερίδα απολυμένων/παραιτημένων από το μαγαζί Grill Bros στην Θεσσαλονίκη όπου διαδραματίστηκε ακόμα μία από τις άπειρες εργοδοτικές αυθαιρεσίες που παίζουν στην πιάτσα. Οι συνθήκες είναι πάνω κάτω γνωστές σε οποιονδήποτε/οποιαδήποτε έχει έστω και λίγο εργαστεί με τον κλάδο της εστίασης και έχουν κάπως έτσι: ελάχιστα ένσημα, χαμηλό μεροκάματο (της τάξης των 4 ευρώ την ώρα για άτομα που απασχολούνταν στην κουζίνα του μαγαζιού ως ψήστες/στριες ή στο πόστο της λάντζας/κρύας κουζίνας), υποστελεχομένες βάρδιες με δικαιολογίες του τύπου «έλα μωρέ βγαίνει και έτσι η δουλειά», απλήρωτες υπερωρίες-Κυριακές-αργίες-προσαυξήσεις νυκτερινών ωραρίων και άρνηση καταβολής δώρων (Πάσχα-Χριστουγέννων) καθώς και ξεδιάντροπη επιτήρηση της εργασίας μέσω παράνομων καμερών ακόμα και μέσα στην κουζίνα. Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω το γενικότερο πλαίσιο που καλείται ένας νέος ή μία νέα να αντιμετωπίσει όταν αποφασίσει( ή αναγκαστεί) να εργαστεί στον κλάδο της εστίασης είναι γνωστό και παγιωμένο, πάντα απέναντι στον/ην εργαζόμενο/νη και υπέρ της κάθε φαντασίωσης που μπορεί να έχει ένα οποιοδήποτε αφεντικό για το «έτσι είναι οι δουλειές στην πιάτσα» απ’την στιγμή που βρίσκονται στο απυρόβλητο.
Προφανώς, αναλογιζόμενοι όλα τα παραπάνω, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες του μαγαζιού σε μία συλλογική συνειδητοποίηση του καθεστώτος εργασίας μας καθώς και της δυνατότητας μας να διεκδικήσουμε καλύτερους όρους εργασίας καλέσαμε από μεριάς μας μία συνάντηση με το αφεντικό για να του παραθέσουμε τις σκέψεις μας και να καταλήξουμε στην σκιαγράφηση κάποιων αιτημάτων όπως είναι η ελάχιστη αύξηση του ωρομίσθιου για τα πόστα της κουζίνας , η καλύτερη στελέχωση των βαρδιών ειδικά τις μέρες υψηλής κινητικότητας καθώς και η καταβολή των δώρων μας.
Η αντίδραση από την μεριά του αφεντικού ήταν από την αρχή επιθετική, κινούμενη στον βαθμό της χρήσης σχημάτων όπως «αφεντικό-τσιράκι», «ικανός-ανίκανος» αλλά και σεξιστικών μοτίβων απέναντι στις θηλυκότητες που προσπαθούσαν να μιλήσουν. Έχοντας το αίσθημα της υπεροχής ιδιαίτερα σε όποια εργαζόμενη προσπάθησε να πάρει το λόγο, η αντίδραση του ήταν να την κόβει αμέσως με εκφράσεις όπως << μη μιλάς εσύ>> ή <<σταμάτα>>, ή αποκαλώντας τες υποτιμητικά <<γλυκιά μου>>. Δυστυχώς αυτές οι συμπεριφορές δε μας κάνουν εντύπωση, είναι γνωστό το προφίλ αφεντικού-σεξιστή. Αυτή η συνάντηση κατέληξε στην υπόσχεση για μια δεύτερη απόπειρα συζήτησης που όμως έπεσε στο κενό καθώς μετά από 5 μέρες δύο από τους συναδέλφους έμαθαν, μέσω της μη ένταξής τους στο πρόγραμμα ,ότι έχουν απολυθεί. Από αυτή την στιγμή και έπειτα ακολούθησε ένα ντόμινο παραιτήσεων και απολύσεων οδηγώντας στην μαζική (8 από τα 12 άτομα του προσωπικού) αποχώρησή μας από το μαγαζί.
Αποφασίσαμε να τρέξουμε το ζήτημα μέσω του σωματείου (ΣΣΜ) καταγγέλλοντας την εργοδοτική αυθαιρεσία και αναγνωρίζοντας ότι ο μόνος δρόμος για εμάς τους εργαζομένους για τρεις και εξήντα, τις εργαζόμενες που τους βάζουν χέρι στα λεφτά και τα σώματά τους, που θα εξαφανιστούμε στις γαλέρες του τουρισμού, που σπουδάζουμε και εργαζόμαστε παράλληλα ακροβατώντας σε μια όλο και πιο εντατικοποιημένη πραγματικότητα, που βλέπουμε τα νοίκια και τους λογαριασμούς να ανεβαίνουν ενώ οι μισθοί γίνονται κουπόνια είναι η συλλογικοποίηση των αναγκών και των αγώνων μας κόντρα στην ξεφτίλα του ατομικού βολέματος και της ρουφιανιάς.
ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΣ
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ
Πρώην εργαζόμενοι/ες