Το κράτος έχει σχέδια και πλάνα..
Για ακόμη μια φορά καλουμαστε να πληρώσουμε την κρίση τους. Για ακόμα μια φορά τα αφεντικά ενισχύονται μονομερώς από το κράτος για να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας στις αγορές του εξωτερικού.
Αυτό ξέρουμε τι συνεπάγεται: ακραία υποτίμηση της εργασίας, επίθεση στην απεργία, νομιμοποίηση υποασφαλισμένης ή μαύρης εργασιας.
Το εργατικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε και θα ψηφιστεί αποτελεί μια σημαντική επίθεση στον κόσμο της εργασίας και της κοινωνικής βάσης.
Η περαιτέρω παρανομοποίηση της απεργίας περνάει μέσα από το πέρασμα στην ποινική πέρα από την αστική ευθύνη του απεργού ο οποίος θα υπερασπιστεί την απεργία από τους απεργοσπάστες. Θεσπίζεται το “δικαίωμα στην εργασία” για τον απεργοσπαστη μονάχα για τις μέρες της απεργίας και ενισχύεται ραγδαία η εργοδοσία.
Επίσης προβλέπεται η απελευθέρωση της εργασίας κάτω από δύο αφεντικά δηλαδή σύνολο 12-14 ώρες την μέρα(πλήρης + μερική). Η μείωση περίπου στο μισό των προσαυξήσεων της Κυριακής είναι μια περαιτέρω επίθεση στις Κυριακές οι οποίες τείνουν να γίνουν μια κανονική μεσοβδόμαδη εργασιακή μέρα.
Μια άλλη ακραία ρύθμιση που προβλέπεται είναι η μηδενική σύμβαση ώστε να μπορεί το αφεντικό να καλεί κάποιον εργαζόμενο όποτε τον χρειάζεται χωρίς καν να χρειάζεται να τον δηλώσει , 24 (ή και 12!) ώρες πριν τη δουλειά!
Προκειται για πλήρη απορρύθμιση της εργασίας που θα δημιουργήσει εργαζόμενους-λαστιχο οι οποίοι οι αποτελούν βορρά στις ορέξεις των αφεντικών.
Η συστηματική μετατόπιση της εργατικής νομοθεσίας έτσι ώστε να θεσμοποιείται οποιαδήποτε αυθαιρεσία των αφεντικών είναι πολυμετωπη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα.
Η ψηφιακή κάρτα δε θα αλλάξει τίποτα ως προς το να δουλεύεις έξτρα, απλά θα χτυπάς στο 8ωρο την κάρτα για να ναι καθαρό και το αφεντικό. Καθώς το 6ημερο είχε ηδη νομιμοποιηθεί πλέον μιλάμε για την θεσμική και νομική του ενίσχυση. Η εργαζόμενη βρίσκεται αντιμέτωπη με το να καλείται σε οποιαδήποτε φάση να δουλέψει “τώρα, “σε λίγο”, “αύριο”, για να καλυφθούν οι απαιτήσεις του κάθε αφεντικού. Αυτό που κρύβεται ωστόσο από πίσω είναι η εξωστρεφή παραδοχή του κράτους ότι η υποασφαλισμένη και μαύρη εργασία καλώς συμβαίνει, βοηθάει άμα έχει μια πρόφαση νομιμότητας και ανοίγει τον δρόμο για την ενίσχυση των εγχώριων αφεντικών εις βάρος των απανταχού εργαζομένων. Κι όταν λέμε απανταχού εργαζόμενους εννοούμε και αυτούς που έρχονται με σύμβαση από το Μπαγκλαντές για να εκπληρώσουν ένα κενό στην εγχώρια παραγωγή με όρους σύγχρονης δουλείας και βρίσκονται νεκροί απ’ τις πλημμύρες στην Θεσσαλία (και δε μαθαίνει και κανένας τίποτα).
Απέναντι στην υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης, την εργασιακή αναδιάρθρωση και τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες, οφείλουμε να σταθούμε ο ένας δίπλα στην άλλη, να αγωνιστούμε και να διεκδικήσουμε όλα όσα μας έχουν κλέψει τα αφεντικά. Να σταματήσουμε να είμαστε αναλώσιμοι στις γαλέρες τους και να αλλάξουμε τους όρους εργασίας στις πιάτσες του επισίτισμου. Με όπλο τη συλλογική μας δύναμη, με απεργίες και αγώνες από τα κάτω και τα δικά μας συμφέροντα μπροστά, να αντισταθούμε σε ό,τι έρχεται, χωρίς να μοιρολατρούμε ή να αναθέτουμε τους αγώνες μας σε ξεπουλημένους εργατοπατέρες.
Κάλεσμα σε απεργιακή συγκέντρωση/πορεία
Πέμπτη 21/9
Προσυγκέντρωση στα γραφεία του Σωματείου 10:00,
Στρ. Μακρυγιάννη 7
Πορεία 10:30 Καμάρα