Τις τελευταίες ημέρες η κινητοποίηση των εργαζόμενων στο εστιατόριο Banquet πήρε νέα τροπή. Το Σάββατο, 15 Μαΐου, μετά την τελευταία προσπάθεια δωροδοκίας των 7 εργαζόμενων που έχουν προχωρήσει σε καταγγελία, η εργοδοσία έκλεισε το κατάστημα, και το κρατάει κλειστό μέχρι σήμερα. Από τους συνολικά 28 εργαζόμενους, οι 20 δεν έχουν κάνει καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας, και κάποιοι αντιδρούν έντονα, παίρνοντας το μέρος του αφεντικού, μέχρι και βρίζοντας τους 7 συναδέλφους τους (κάποιοι από θέση βέβαια δε θα μπορούσαν να κάνουν αλλιώς, όντας «εργαζόμενοι»-μέτοχοι/υπεύθυνοι/κολλητάρια των αφεντικών). Ο εργοδότης έφτασε μέχρι του να κρεμάσει πανό (!) λέγοντας ότι οι 7 αγωνιζόμενοι, ο Β. Κιτσώνης και οι αλληλέγγυοι από έξω κατάφεραν “να μείνουν όλοι χωρίς δουλειά”, λόγω της δυσφήμισης που προκάλεσαν στο κατάστημα. Προσπαθεί να στρέψει το σύνολο των άλλων εργαζόμενων ενάντια στους 7 με κάθε τρόπο: λαϊκισμό, μπράβους, τρομοκράτηση, κόβοντας τη δουλειά από όλους. Την Τρίτη 18/5 έδωσε και πληρωμένο πρωτοσέλιδο στην “Μακεδονία”, με το άρθρο να στέκεται απροκάλυπτα στην εργοδοτική πλευρά και να θρηνεί την ατυχία του ενάρετου επιχειρηματία και τη σκληρή μοίρα που χτύπησε τους εργαζόμενους.
Εν τω μεταξύ η Επιτροπή Αλληλεγγύης στους εργαζόμενους οργάνωσε συναυλία οικονομικής ενίσχυσης, καθώς το Σάββατο που έκλεισε το εστιατόριο ήταν μέρα μισθοδοσίας και, φυσικά, δεν πληρώθηκαν. Την Τρίτη το απόγευμα, 3 αλληλέγγυοι που αφισοκολλούσαν σε διπλανό χώρο, δέχθηκαν ξαφνικά επίθεση από 10 άτομα που βγήκαν από το Banquet, μπράβοι και εργαζόμενοι. Βρισίδι, σπρωξίματα, κλωτσιές, καταστροφή και κλοπή του υλικού, τρομοκράτηση είναι στο οπλοστάσιο του αφεντικού, που δεν έχει πρόβλημα να τα χρησιμοποιήσει, μαζί με τη νομική καθυστέρηση και τον εκβιασμό της ανεργίας. Η δήλωση μετάνοιας της εργοδοσίας λίγο μετά αλλά και η πληρωμή των 7 αγωνιζόμενων εργαζόμενων ακριβώς την επόμενη μέρα δείχνει μόνο ότι δεν έλεγξε επαρκώς τους μπράβους της. Mε ττην εργοδοσία λοιπόν να οξύνει με τέτοιο τρόπο τους όρους της αντιπαράθεσης, οι αλληλέγγυοι αποφασίζουν να αποκλείουν καθημερινά το καφέ «Αχίλλειον», όπου είναι μέτοχος ένας από τα 4 μεγαλοαφεντικά του Banquet.
Στον αγώνα αυτό τα αφεντικά της πόλης -και όχι μόνο- είναι ενωμένα. Καθημερινά στο χώρο του αποκλεισμένου εστιατορίου βρισκόντουσαν μεγαλοαφεντικά του επισιτισμού της Θεσσαλονίκης, ενώ διπλανοί αγανακτισμένοι εστιάτορες προσπαθούσαν να «συνετίσουν» τους αλληλέγγυους που με τους κινητοποιήσεις «έπλητταν» και τη δική τους δουλειά. Κερασάκι στην τούρτα, το κάλεσμα του αφεντικού σε μία από τις διαπραγμετεύσεις του με τους 7 αγωνιζόμενους, ως μέσο πίεσης, στον πρόεδρο της ένωσης εστιατορών!
Αλλά αυτό που μπορεί να τσακίσει την ενότητα των αφεντικών, είναι η ενότητα των εργαζομένων. Και για αυτό προσπαθούν να στρέψουν τον έναν απέναντι στον άλλο, με την αναστολή λειτουργίας του εστιατορίου. Ωστόσο και γενικότερα, αυτό θα είναι το πρόσχημά τους εν μέσω κρίσης, ότι η διεκδίκηση των αυτονόητων από μέρους μας θα κάνει «οικογένειες να πεινάσουν». Ο θάνατός σου-η ζωή μου…
Όμως οι συνθήκες εργασίας στο Βanquet, με τους ανασφάλιστους εργαζόμενους, τις απλήρωτες υπερωρίες, τη μη καταβολή δώρων, τις απολύσεις με το έτσι θέλω, την τρομοκρατία μπράβων και αφεντικών δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας στον κλάδο του επισιτισμού. Κάπου εκεί γίνεται αυτονόητο ότι ο αγώνας του Β. Κιτσώνη και των άλλων 7 εργαζόμενων έχει, μετά τα τελευταία γεγονότα, φύγει από το επίπεδο της εργατικής αντιδικίας. Είναι μάχη για την εργασιακή επιβίωση, είναι μάχη για την αξιοπρέπεια, είναι οργισμένη αντίθεση σε μια λογική που θέλει τις πρακτικές της νύχτας να βασιλεύουν μέσα και έξω από τους εργασιακούς χώρους. Είναι σθεναρή στάση απέναντι σε μια εργοδοσία που θέλει να λύνει και να δένει εργασιακές σχέσεις χωρίς καν να απολύει με τη νόμιμη αποζημίωση και δε διστάζει να χρησιμοποιεί την ανάγκη των εργαζόμενων για εξασφάλιση σαν μέσο απαξίωσης των εργατικών αγώνων. Αλλάζει το επίπεδο, αυξάνεται και η δυσκολία για τους 7 εργαζόμενους και το Β. Κ. Τώρα είναι που θέλουν τη μεγαλύτερη στήριξη. Τώρα είναι η ώρα να πάρουν με το μέρος τους και τους υπόλοιπους. Τώρα μπορούμε όλοι να πάρουμε παράδειγμα συγκρότησης και αντοχής απέναντι στα αφεντικά των μπράβων, της νύχτας και της εκμετάλλευσης. Γιατί η εργοδοτική τρομοκρατία και η απάντηση σε αυτή δεν μπορεί να είναι ατομική υπόθεση, παρά μόνο υπόθεση των συλλογικών μας αντιστάσεων και των συλλογικών μας λύσεων.
Πρωτοβουλία για την συγκρότηση Σωματείου στον κλάδο του Επισιτισμού στη Θεσσαλονίκη