ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ
ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
Μετρώντας κύματα και κρούσματα φτάσαμε να συμπληρώνουμε ένα χρόνο από την εμφάνιση της πανδημίας στη χώρα. Η υπερμετάδοση του ιού, χιλιάδες κρούσματα και θάνατοι καθημερινά, lockdown, μηνύματα για μετακίνηση σε κοντινή απόσταση από το σπίτι σου, απαγόρευση κυκλοφορίας, άνοιξε-κλείσε μεγάλου κομματιού της παραγωγής, η οικονομία ακορντεον, μπάτσοι παντού, περίθαλψη πουθενά και αβεβαιότητα για το αύριο έγινε η «νέα» μας καθημερινή συνθήκη, η «νέα» κανονικότητα. Η λεγάμενη λοιπόν, συγκυρία.
Σε αυτή τη συγκυρία το κράτος, μας φόρεσε -και συνεχίζει να μας φοράει- την ατομική ευθύνη των πολιτών ως λύση απέναντι στην μετάδοση το ιού χρησιμοποιώντας την ως βασικό πυλώνα της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας. Παράλληλα, μας «καθησυχάζει» πως με λίγη υπομονή και πολύ ατομική ευθύνη αργά και σταθερά θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα. Ξέρεις αυτή την «κανονική κανονικότητα», την «ορθόδοξη», αυτή που ως προλετάριες γνωρίζουμε καλά στο πετσί μας.
Μια κανονικότητα γεμάτη ανεργία, επισφάλεια , μαύρη και ανασφάλιστη εργασία, εργατικά ατυχήματα, αβάσταχτα νοίκια και απλήρωτους λογαριασμούς. Μια κανονικότητα γεμάτη αόρατους να στοιβάζονται σε καμπ, αόρατες να γίνονται λάστιχο στις σεζόν, γενικά αόρατοι και αποκλεισμένοι από πρόσβαση σε βασικά όπως είναι η περίθαλψη και η εκπαίδευση.
Με λίγα λόγια δηλαδή, θα γυρίσουμε στην ίδια κανονικότητα αλλά με ακόμα χειρότερους όρους και με αρκετή χειρότερη συλλογική ψυχική υγεία.
Όσο εμείς «μένουμε σπίτι» άλλο τόσο ήρθαν νέα νομοσχέδια όπως πχ το εργασιακό νομοσχέδιο όπου καταργούνται βασικά εργασιακά κεκτημένα όπως το 8ωρο, θεμελιώνεται η εργασία 7 στα 7, καταργείται η κυριακάτικη αργία κ.α αλλά και ο νόμος Κεραμέως-Χρυσοχοίδη που στοχεύει στην περαιτέρω υποβάθμιση της παιδείας κλείνοντας φυσικά το μάτι στην ιδιωτική εκπαίδευση. Συνεχίζει βέβαια να υποβαθμίζεται το σύστημα υγείας με ελλείψεις προσωπικού, ΜΕΘ, ΜΑΦ και συρρίκνωση της πρωτοβάθμιας φροντίδας, σε σημείο τέτοιο όπου μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού είτε να πεθαίνει κυριολεκτικά είτε να εξωθείται στην ιδιωτική περίθαλψη.
Από την άλλη, είτε εμείς «μένουμε σπίτι» σε αναστολή είτε δουλεύουμε η ίδια η μορφή της εργασίας αναδιαρθρώνεται (ξανά). Λόγω covid-19 «το 50% του προσωπικού κάθε επιχείρησης πρέπει υποχρεωτικά να ασκεί τηλεργασία». Έτσι τα αφεντικά είναι υποχρεωμένα, μέσω της Εργάνης, να βγάλουν ένα μέρος του προσωπικού τους είτε σε υποχρεωτική αναστολή είτε σε τηλεργασία (όπου αυτή είναι εφικτή). Και μπορεί από την μία η υποχρεωτική ψηφιοποίηση της εργασίας (όπου τα πάντα πρέπει να δηλώνονται στην Εργάνη) βάζει εν μέρει φρένο στις αυθαιρεσίες των αφεντικών και «καταπολεμά» την μαύρη εργασία από την άλλη ανοίγεται ένας καινούργιος κόσμος που λέγεται εργασία από το σπίτι. Και καθώς δε τρέφουμε αυταπάτες, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η τηλεργασία ήρθε για να μείνει παρόλο που ως κλάδος δε θα δουλέψουμε ποτέ με τηλεργασία (εκτός κι αν εισάγουμε τους ιπτάμενους δίσκους) και ότι παρόλη την ψηφιοποίηση της εργασίας τα αφεντικά θα συνεχίσουν να μας κολλάνε μισά ένσημα και να μας εξαναγκάζουν να επιστρέψουμε χεράτα τα δώρα και τα επιδόματα μας.
Βέβαια κάποια σφαγεία δε σταμάτησαν να δουλεύουν ποτέ. Μέσα σε αυτή τη συγκυρία όπου ένα κομμάτι του κλάδου μπήκε στον πάγο αργοπεθαίνοντας, ένα άλλο βαρούσε κόκκινο. Και δεν είναι άλλο από αυτό των ταχυμεταφορών, είτε αναφερόμαστε σε delivery στον επισιτισμό είτε στα courier. Στις ήδη υποτιμημένες συνθήκες εργασίας ήρθε να προστεθεί και η περαιτέρω ακραία εντατικοποίηση της δουλειάς. Και έτσι όσο «μέναμε σπίτι» και βαριόμασταν, πεινούσαμε, ψωνίζαμε, οι κουτάλες τα τηγάνια και τα παπιά έπαιρναν φωτιά για τα ίδια σκατά.
Μπροστά σε όλα αυτά ως ΣΣΜ θεωρούμε απαραίτητο να οξύνουμε με τις διεκδικήσεις μας τα πεδία ανταγωνισμού βάζοντας αναχώματα στην κρατική διαχείριση της πανδημίας. Μερικά από τα πεδία ανταγωνισμού και διεκδικήσεων που βλέπουμε ως σωματείο είναι:
- Αγώνας ενάντια στην υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης
- Ελεύθερη πρόσβαση όλων στην περίθαλψη
- Ασφαλείς συνθήκες εργασίας και προστασία των εργαζομένων στους κλάδους που συνεχίζουν να δουλεύουν.
- Διεξαγωγή δωρεάν rapid test και κάλυψη των εργαζομένων όσο διάστημα θα μείνουν σε καραντίνα και προστασία από τις απολύσεις
- Αλληλεγγύη και σύνδεση με τους/τις μετανάστ(ρι)ες ως το πιο υποτιμημένο κομμάτι της εργατικής τάξης
Συγκέντρωση-Πορεία
Σάββατο 27/3 στις 12:00 στον Λευκό Πύργο
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
*Το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών Εργαζομένων στον κλάδο του Επισιτισμού είναι σωματείο βάσης. Αυτό σημαίνει πως λειτουργεί με τακτικές γενικές συνελεύσεις, οι οποίες αναγνωρίζονται ως το μόνο όργανο λήψης αποφάσεων και στις οποίες συμμετέχουν όλοι ισότιμα και μακριά από τη λογική της ανάθεσης του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, των αρχηγών και των ειδικών. Είναι ανοιχτό σε όλες/όλους τις/τους εργαζόμενες/ους του κλάδου, εκτός φυσικά από αφεντικά, υπεύθυνους, προϊστάμενους, φασίστες, σεξιστές, ομοφοβικούς, τρανσφοβικούς και αυτούς που προσπαθούν να αντλήσουν ψήφους ή υπεραξία για το κομματικό τους μαγαζί.